Kategori: Abdûlkadir Geylânî (K.S.)

Gavs’ul Azam, Gavsüssemedani, Kutburrabbani , Mahbubu Sübhani, Heykelünnurani, Kandilinnürani, Gavsüssekaleyn, Bazül eşheb Muhyissünneti veddin, Gavsü Rabbul Alemiyn, Eşşeyh Esseyyid Eşşerif Ebu Muhammed Muhyiddin Abdûlkâdir Geylânî Kaddesallahu SırruhHicret-i Nebeviyyenin 470/1077 senesi Ramazan ayının ilk gecesi İran’ın Geylan eyaletinin, Neyf Beldesinde Kadem-nihade-i alem-i vücud, dünyaya ziynet-bahşa, şeref bahş-i makam-ı şühud olmuşlardır. Şu beyitle O’nun(ks) doğum ve vefatına tarih düşürülmüştür.

Gavs’ul Azam Abdûlkâdir Geylânî Kaddesallahu Sırruh hazretleri, “Ben, Temimi’in vefatı tarihinde Bağdat’a ayak bastım. Ve o zamanda 18 yaşında idim buyurdular. Temimi’nin vefatı ise 488 yılındaydı. Buna göre Gavs’ul Azam Abdûlkâdir Geylânî Kaddesallahu Sırruh hazretlerinin doğum yılı hicri 470 yılıdır.

İbn-i Neccar, Abdûlkâdir Geylânî’nin Kaddesallahu Sırruh hazretlerinin tercüme-i ahvaline dair yazdığı tarihinde, Ebu Fazl Ahmet bin Salih bin Şafi el-Hanbeli el-Cili ‘ den nakil ile veladetin 471 yılı olduğunu söylemiştir. Geylân Eyaleti, Hazar Denizi’nin güneybatısındadır. Geylan Eyaleti’ne nispetle , Arapça’da el-Cili , el-Cilani , Farsça’da Gili , Gilani , Türkçe’de Geylani nisbesiyle şöhret bulan Gavs’ul Azâm Seyyid Abdûlkâdir Geylânî Kaddesallahu Sırruh hazretlerinin keremli babaları Hazreti Hasan Radıyallahu anh hazretleri soyundan Ebu Salih Musa, muhterem anneleri ise Hazreti Hüseyin Radıyallahu anh hazretleri soyundan Ümmül Hayr Fatıma’dır. Fatıma Hatun, devrin tanınmış zahid ve mutasavvıflarından

Ebu Abdullah es-Savmai Kaddesallahu Sırruh hazretlerinin kızıdır.

Gavs’ul Azâm Seyyid Abdûlkâdir Geylânî Kaddesallahu Sırruh hazretlerinin, mübarek babaları cihetinden nesebi;

İmam Aliyyül Mürteza Radıyallahu anh – Fadımatüzzehra Radıyallahu anh

İmam Hasanül Mücteba Radıyallahu anh

İmam Hasanül Müsenna Radıyallahu anh

İmam Abdullah el Mahz Kaddesallahu Sırruh

İmam Musa el Cevn Kaddesallahu Sırruh

İmam Abdullah es Sani Kaddesallahu Sırruh

İmam Davud Kaddesallahu Sırruh

İmam Muhammed Kaddesallahu Sırruh

İmam Yahya ez Zahid Kaddesallahu Sırruh

İmam Ebu Salih Musa, Kaddesallahu Sırruh hazretleridir

mübarek anneleri cihetinden nesebi;

İmam Aliyyül Mürteza Radıyallahu anh – Fatımatüzzehra Radıyallahu anh 

İmam Hüseyin Radıyallahu anh

İmam Zeynel Abidin Radıyallahu anh

İmam Muhammed Bakır Radıyallahu anh

İmam Cafer es Sadık Radıyallahu anh

İmam Musa Kazım Radıyallahu anh

İmam Ali Rıza Radıyallahu anh

İmam Muhammed Cevad Taki Radıyallahu anh

İmam Kemalüddin İsa Kaddesallahu Sırruh

İmam Abdullah Kaddesallahu Sırruh

İmam Mahmud Kaddesallahu Sırruh

İmam Cemalüddin Muhammed Kaddesallahu Sırruh

İmam Abdullah es Savmai Kaddesallahu Sırruh

Ümmül Hayr Fatıma Rahmetullahi aleyh hazretleridir.

Gavs’ul Azâm Abdûlkâdir Geylânî Kaddesallahu Sırruh ,

Babası cihetinden Şerif, Annesi cihetinden Seyyiddir.

Şerefli soyları baba tarafından, Hazreti Hasan Radıyallahu anh hazretlerine, anne tarafından, Hazreti Hüseyin Radıyallahu anh hazretlerine ulaşır. Bu sebepten, hem Şerif hem de Seyyiddir.

Anneleri Fatıma Hatun, hayrat müberrat hasenat, salah, tevekkül, tefviz’den çok geniş nasipli ve çok haz sahibi idi. Küçük yaşta babasını kaybeden Gavs’ul Azam, dedesinin himayesinde büyüdü. Mübarek cedleri Es Savmai, duası anında müstecab olan tasarruf sahibi kibar-ı evliyaullahtan idi. Geylan meşayıhının büyüklerinden olan Es Savmai, zahid, abid, kerametler sahibi, daima hakkı zikreden bir zattı. Hazreti Pir’in anne ve babası da, abid, zahid, hal sahibi, çevresinde hürmet gören insanlardı.

O, Anne ve Babasını şöyle tavsif eder.

“Ben evvel zamanda gelip geçen büyük zatların çocuğuyum. Peygambere uyduğum, anama babama iyilik ettiğim için Allah Celle Celaluhü hazretleri beni bu işlere ehil kıldı. Babam zengindi, dünyalığı vardı. Fakat ona karşı bir yeterlik duygusuna sahipti. Annem de ona uydu. Yaptığı her işe razı oldu. Hiçbir zaman Babamın yaptığına itiraz etmedi. Babam ve Annem ehl-i din olup daima iyilik ederlerdi. Kalplerinde halka karşı bir şefkat duygusu vardı. Üzerimde gördüğüz iyilik onlardandır. Allah’ın ve Peygamber’in huzuruna onlarla birlikte varacağım. Onları ben götüreceğim. Her hayrım ve bulunduğum nimet onların sayesinde oluyor.”

Dedesi Es-savmai Kaddesallahu Sırruh hazretleri, duası kabul edilenlerdendi. Birisine öfkelenince Allah-u Teala intikamını mutlaka ondan alırdı. Birisini sevince Allahu Teala, o sevdiği kişinin işini, onun arzu ettiği şekilde yaratırdı. Daima zikrederdi. Huşu içinde olduğu her zaman görünürdü. Pek çok şeyi, daha olmadan önce haber vermişti. Bir gün bir kervan Semerkant sahrasında atlı eşkıyaların hücumuna uğramıştı. Kervan halkı Essavmai’den manen yardım istemişlerdi. Savmai orada göründü. ”Subbuhun Kuddüsün Rabbunellah, haydi dağılın gidin buradan ” der demez hepsi kaçıp gittiler. Sonra da Essavmai ortadan yok oldu. Kervan Halkı, Geylan’a döndüklerinde durumu halka anlattı. Geylanlılar, “Savmai hep burada idi, hiçbir yere gitmedi” dediler.

O’nun, doğumundan önce de, çocukluk ve gençliğinde de harikulade haller meydana gelmişti.

O, doğmadan önce , Bağdat’ta Şeyh Abdullah el-Cuni Kaddesallahu Sırruh hazretleri huzuruna gelenlere,“nerelisiniz ?” sorup, onlar da Geylan’dan deyince , “ size müjdeler olsun ki , Cenabı Hak memleketinizi Abdûlkâdir isminde bir zat-ı şerifin doğumu ile aydınlatacak onun velilik derecesi o kadar yükselecektir ki….”buyurdu.

Daha doğmadan evvel kendilerinin kutb-u Azam olacağına dair müşahedeler mevcuttur. Doğacağı gece Peygamber bütün sahabe-yi kiram, evliya-yı izam ile Ebu Salih Musa’nın rüyasında zuhur edip saadetli çocuğun doğumunu tebrik etmişler, “Ey Oğul! Ey Salih’in Babası! Allah senin adının baki kalmasını nasip etti. O benim oğlum, Benim ve şanı yüce Allah’ın sevgilisidir. Onun Allah’ın velileri yanındaki durumu benim nebiler ve resuller arasındaki durumum gibidir “ buyurmuşlardır

Mübarek Anneleri şöyle anlatır. “ Ol vakit ki Abdûlkâdir doğdu, Ramazan gününde süt emmezdi. Hatta bir ramazan evvelinde hava bulutlu idi. İnsanlar hilali göremiyorlardı. O anda Abdûlkâdir’in hareketi ve duruşu imsak ve iftardan hangisine delalet ettiğini insanların benden sorması üzerine ‘ oğlum bugün süt emmiyor ‘ cevabını verdim. Daha sonra o günün Ramazan olduğu anlaşıldı. Ve o zaman da “eşraftan filanın bir çocuğu oldu ramazanda gündüz süt emmez “ diye insanlar arasında şöhret buldu. “

O şöyle anlatır.

”10 yaşındayken evden çıkıp mektebe giderdim. Etrafımda meleklerin benimle beraber yürüdüklerini, beni koruduklarını görürdüm. Ta mektebe kadar bana eşlik ederler mektebe varınca , “yer açın, Allah velilerinden biri geliyor “ derlerdi. Çocuklarla beraber ne zaman oynamak arzu etsem hemen “bana gel ey mübarek bana gel” diyen bir ses duyar korku ve dehşet içinde anneme koşar, kendimi onun şefkatli kucağına atardım.

“Ben gençliğimde Geylan’da idim. Bir kurban bayramı arifesinde şehrin dışına çıktım. Gözüme ilişen bir köylü ve ekinci ineğinin arkasına düşüp ona yaklaştım. O anda inek başını bana çevirdi. “Ya Abdûlkâdir! Sen bunu için yaratılmadın ve bununla emr olunmadın” dedi. İnek ismimi açıkça söylemiş, bunun gibi abes şeyle iştigal için yaratılmadığımı, memuriyetimin böyle şeyler olmadığını bana bildirmişti. Bu gönlüme tesir etti. Bende korku hâsıl oldu. Hemen dönüp eve koştum. O esnada hacıların Arafat dağında vakfeye duruşlarını müşahede ettim. Artık bende karar kalmadı. Annemin huzuruna gidip ona , “Beni Allah’a bağışla ve Bağdat’a gidip ilim tahsili ile, evliya, etkıya, sülehanın ziyareti ile meşgul olayım bana izin ver” dedim. Annem benim halimi ve yalvarmamı görünce bana neler gördüğümü sordu, ben de anlattım. Birden ağlamaya başladı. Yaşları gömleğini ıslattı. Hemen kalkıp babamdan kalan kırk altını giydiğim hırkanın koltuğu altına dikti, Bağdat’a gitmeme izin verdi. Doğruluk üzere bulunmaklığımı emretti ve benden söz aldı. Veda için benimle beraber çıktı. Ayrılık yerine geldiğimizde , “İşte oğlum seni Allah’a bağışlayarak senden ayrılıyorum ve yaşlı gözlerimin seni kıyamete kadar göremeyeceğini biliyorum “ dedi. Vedalaşarak ayrıldık. Küçük bir kervana karışıp yola çıktım. Hemedan şehrini geçtiğimizde 60 atlı hırsız kafileyi çevirdi. Kervanı soydular. Haraminin biri bana yaklaşıp “sende mal var mı? “ dedi. Ben, “evet koltuğumun altında kırk altın var “ dedim. Bunu haber alan harami başı beni çağırdı. “Oğlum sende altın olduğunu kimse düşünmez niçin söyledin? ” dedi. Ben , “ Geylan’dan çıkarken anneme doğru söyleyeceğime dair söz verdim “ dedim. Bu söz harami başının ciğerine tesir etti. “ Eyvah bu günahsız çocuk annesine verdiği söze ihanet etmekten çekiniyor. Ben ise bunca yıldır Allah’ın emrine muhalefet ederek hırsızlık yapıyorum” dedi. Pişman oldu, hüzünlendi, kervan halkının mallarını geri verdi. Tevbe etti. Bütün haramiler de tevbe ettiler.)

18 yaşına kadar Geylan’da ilim tahsilinin ilk aşamalarını geçiren Gavs’ul Azâm Abdûlkâdir Geylânî Kaddesallahu Sırruh hazretleri, 18 yaşında o devrin en büyük ilim ve kültür merkezi Bağdat’a gitti. Bağdat’a vardığı yıl, meşhur mutasavvıf ve âlim Temimi’nin vefat ettiği 1095 yılı idi.

O Bağdat’ta bütün ilimleri tedris etmiş, bu ilimlerde yed-i tula sahibi olmuş, tasavvuf yolunun sonuna ulaşmış, sayısız irşad ehli ve âlim yetiştirmiştir. O’nun sohbetlerinde gayrı Müslimler doğru yolu bulup iman etmiş, mü’minler yüce mertebelere ulaşmışlardır. Bütün hayatı ilimle ve irşad ile geçmiştir. O’nun ahlakı, Resulûllah Sallallahu aleyhi vesellem efendimizin ahlakına tam olarak mutabık olmuştu. Yaşantısı, Kur’an ve sünnetti. Kendisinden zuhur eden kerametler kadar başka hiç bir veliden keramet zuhur ettiği duyulmamıştır. Hayatına ve menkıbelerine dair pek çok eser kaleme alınmıştır. Ancak O’nun hayatı ve ilmi, ciltlerce eserin ihata edemeyeceği kadar geniş ve şumullü, manevi ahvali, hiçbir kalemin izahına kadir olamayacağı kadar yücedir. O’nu layıkı ile anlayabilmenin belki de anahtarı olabilecek şu malümatla kalbleri mutmain olan biz mü’minler, O’nun gibi bir zat-ı şerifi kendi zatına vuslata vasıta ve vesile kılıp bize doğru yolu gösterdiği için ne kadar bahtiyarız.

“İnsanları Allah’a ulaştıran yol ikidir. Birinci yol, kurb-u nübüvvet’e taalluk eden yoldur. Asaleten bu yoldan ulaşanlar enbiyadır. Onlara salât ve selam olsun. Bir de onların ashab-ı kiramı… İkinci yol, kurb-u velayet’tir… Allah-ü Teala’nın umum veli kulları bu yoldan ulaşırlar. Bu yolun muktedası ve reisi Hazreti Aliyyül Murteza’dır. Allah Celle Celaluhü hazretleri ondan razı olsun. Resulûllah Sallallahu aleyhi vesellem efendimizin mübarek ayağı onun mübarek başı üzerinde gibidir. Hazreti Hasan, Hazreti Hüseyin ve Hazreti Fatıma Radıyallahu anh hazretleri de bu makamda onunla ortaktırlar. Sonra sırasıyla On iki İmam Hazeratının hayatta olanları bu ulvi vazifeyi yürütmüş, On İki İmam’dan sonra da bu ulvi vazife Abdûlkâdir Geylânî Kaddesallahu Sırruh hazretlerine verilmiştir. Şu anlaşılmıştır ki, her kime bir feyz gelirse Hazreti Şeyh Abdûlkâdir Geylânî Kaddesallahu Sırruh hazretlerinin tavassutu ile gelir.

Kıyamete kadar bu vazife Hazreti Şeyh Abdûlkâdir Geylânî Kaddesallahu Sırruh hazretlerine verilmiştir. Kutuplardan olsun, nücebadan olsun, aktab olsun hepsi onun tavassutu ile Allah’a ulaşırlar…”¹

ŞEYH ABDÛLKÂDİR GEYLÂNÎ KADDESALLAHU SIRRUH HAZRETLERİNİN VEFATI

O, Hicri 561 yılı rebiül ahır ayı 10. cumartesi gecesi

Bağdat’ta kendi medresesinde İrci-ı ilahi hitabına icabet ederek bu fani hayatı terk edip hakka yürümekle azm-i gülşensera-yı beka buyurdular. Gasli teçhiz ve tekfini gece icra olunduktan sonra çocukları, ashabı ve öğrencilerinden o anda orada hazır bulunanlar ile cenaze namazları oğlu Abdülvehhab tarafından eda edildikten sonra adı geçen medresenin revakına defnedildiğini ve sabaha kadar medresenin kapısı açılmayıp güneşin doğup yükselişi ile kapı açıldığında Bağdat’ın halkı ve ileri gelenleri, Hazreti Pir’in kabri üzerine salate ve merkadını ziyarete fevc fevc geldiklerini o günün kıyamet gününe benzer bir gün olduğunu, İbn-i Neccar, tarihinde belirtmiştir. Kabr-i Şerifleri, Bağdat’ta Babu’l-Ecz nam mevkide Hazreti Gavs-u Azâm’a mensub olan medresedir. Mezkür medrese Şeyh Ebu Sa’id Hazretleri’nin bina-kerdesi olup zat-ı ali kadirleri, hal-i hayatlarında Hazreti Gavs-u Azâm’a i’ta ve bahş eylemiştir.

Hazreti Abdülkadir Geylani Kaddesallahu Sırruh hazretlerinin çocukları;

Şeyh Seyyid Abdü’l-Vehhab

Şeyh Seyyid Abdü’r-Rezzak

Şeyh Seyyid Şemsü’d-din

Şeyh Seyyid Seyfü’d-din

Şeyh Seyyid Ebu Bekir Abdü’l-Aziz

Şeyh Seyyid Şerafe’d-din İsa

Şeyh Seyyid Fazıl Abdü’l-Cebbar

Şeyh Seyyid İbrahim

Şeyh Seyyid Muhammed

Şeyh Seyyid Abdullah

Şeyh Seyyid Yahya el-Fakih

Şeyh Seyyid Musa

Şeyh Seyyid İsa

Seyide Fatıma

Hazreti Pir’in meşhur olan çocuklarının hepsi âlim, fakih ve muhaddis idiler. Mübarek babalarından ve devrin en önde gelen ulemasından ilim ahz eden bu zevat-ı kiram, hayatları boyunca, Hazreti Pir’in yüce tasavvuf yolunu neşrederken, O’nun ilim mirasının da layıkı veçhile temsilcisi olup, fıkıh ve hadis ilminde zamanlarının ileri gelen uleması arasında yer aldılar. İnsanlara fıkıh ve hadis ilmi öğrettiler. Tasavvuf tarihçileri, Yüce Kadiri Yolu’nun, ekseriyyetle Hazreti Pir’in çocukları vasıtası ile yayıldığını ifade etmektedirler. Kadiriye’nin şubeleri bahsinde de izah edildiği gibi, Kadiri Kollarının ekserisi, Hazreti Pir’in çocukları vasıtası ile gelmiştir. Bu âlim ve mutasavvıf zatların varlığı, Yüce Kadiri Yolu’nun zahir ve batın ilimlerinin en üst seviyede tedris edildiği ilahi bir medrese olduğunu vazıh bir şekilde göstermektedir.

İbni Kudame;

“561 yılında Bağdat’a girdiğimiz zaman, Hazreti Abdûlkâdir’i ilmin zirvesine yükselmiş olarak gördük. O bildiğini tatbik ediyor, sorulan çetin soruları doyurucu tarzda cevaplıyordu. Ne kadar güzel huy ve vasıflar varsa sanki onda toplanmıştı. Ondan sonra onun gibisine hiç rastlamadım.” der.

ABDÛLKÂDİR GEYLÂNÎ KADDESALLAHU SIRRUH HAZRETLERİNİN TASAVVUF SİLSİLESİ

Menba-ı feyz u Kemal, Seyyde’l-Evveline ve’l-Ahirin Muhammed Mustafa Sallallahu Aleyhi vesellem Hazretleri

Ebu’l-Hasaneyn İmam Aliyyü’l-Mürteza bin Ebu Talib Kerremellahu Vecdehu

Ebu Abdullah İmam Hüseyin

Ebu Muhammed İmam Zeynü’l-Abidin

Ebu Ca’fer İmam Muhammed Bakır

Ebu Abdullah İmam Cafer’üs-Sadık

Ebu’l-Hasan İmam Musa Kazım

Ebu’l-Hasan İmam Aliyyü’r-Rıza

Eşşeyhü’l-Efham Ebu Mahfuz Ma’ruf Ali el-Kerhi Kaddesallahu Sırruh

Ebu’l Hasan Seri es-Sekati

Seyyidü’t-Taife-İ Sofiyye Cüneyd-i Bağdati

Eşşeyh Ebubekr Delf bin Ca’fer eş-Şibli

Ebu’l-Fadl Abdü’l-Vahid bin Abdü’l-Aziz Temini

Ebu’l-Fereç Yusuf et-Tarsusi

Ebu’l-Hasan Ali bin Muhammed bin Yusuf el-Karşi el-Hakkâri

Kadiyü’l-Kudat Ebi Said el-Mübarek bin Ali el-Mahzumi el-Bağdati

Pir-i Tarikat Muhyi’s-Sünneti ve’d-din Gavsü Rabbi’alemin ebi Muhammed Muhyiddin Abdûlkâdir el-Geylani el-Haseni el-Hüseyni Rıdvanullahi aleyhim

İkinci silsile, İmam Aliyyul Murteza’ dan , Hasan-ı Basri yolu ile gelen silsiledir.

Menba-ı feyz u Kemal, Seyyde’l-Evveline ve’L-Ahirin Muhammed Mustafa Sallallahu Aleyhi vesellem Hazretleri

Ebu’l-Hasaneyn İmam Aliyyü’l-Mürteza bin Ebu Talib Kerremellahu Vecdehu

Ebu Said Hasan bin Yaser el-Basri

Eşşeyh Habibi Acemi

Eşşeyh Davut-i Tai

Ebu’l Hasan Seri es Sekati

Seyyidü’t-Taife-İ Sofiyye Cüneyd-i Bağdati

Eşşeyh Ebubekr Delf bin Ca’fer eş-Şibli

Ebu’l-Fadl Abdü’l-Vahid bin Abdü’l-Aziz Temini

Ebu’l-Fereç Yusuf et-Tarsusi

Ebu’l-Hasan Ali bin Muhammed bin Yusuf el-Kureyşiyyi el-Hakkari

Kadiyü’l-Kudat Ebi Said el-Mübarek bin Ali el-Mahzumi el-Bağdati

Pir-i Tarikat Muhyi’s-Sünneti ve’d-din Gavsü Rabbi’alemin ebi Muhammed Muhyiddin Abdûlkâdir el-Geylani el-Haseni el-Hüseyni Rıdvanullahi aleyhim

ABDÛLKÂDİR GEYLÂNÎ KADDESALLAHU SIRRUH HAZRETLERİNİN HOCALARI

Fıkıh İlminde;

Ebu Sa’id el-Muharrimi (Mahzumi),

Ebu Hattab,

Kadı Ebu Hüseyin,

Hadis İlminde;

Ebu Galip bin Bakıllani,

Cafer es-Serrac,

Ebubekir Süsen,

Ebu Talip bin Yusuf

Edebiyat İlminde;

Tebrizli Zekeriyya

Tasavvufa İntisabında;

Ebu’l-hayr Muhammed bin Müslim ed-Debbas

Mürşidlik Hırkasını giymede,

Ebu Sa’id el-Muharrimi (Mahzumi) dir.

KADİRİ TARİKATININ KOLLARINDAN BAZILARI

Hazreti Abdûlkâdir Geylânî Kaddesallahu Sırruh hazretlerininmübarek çocuklarının her biri, babalarının yolunu ayrı ayrı devam ettiren birer yıldız idiler. “Ashabım yıldızlar gibidir, hangisine uyarsanız hidayete erişirsiniz “ Hadis-i Şerifinin, Yüce Ashab-ı Kiram hakkındaki bu beyan-ı nebevisine uygun olarak, ümmet-i merhumenin ResulûllahSallallahu aleyhi vesellem efendimizin aşığı olan bu yüce velayet önderlerinin her birinin de, birer mürşid-i kâmil ve Rehber-i Rah-ı Hak oldukları hususu katidir.

Abdûlkâdir Geylânî Kaddesallahu Sırruh hazretlerinin çocuklarının her birinden ayrı ayrı kolların teessüs ettiği anlaşılmaktadır.

Mesela Eşrefoğlu Abdullah Rumi’nin Kaddesallahu Sırruh hazretlerinin kurduğu, Eşrefiyye Şube-i Kadiriyyesi ,Hazreti Pirin Mübarek evladlarından Seyyid Şemsüddin’e dayanmaktadır.

Seyyid Abdûlkâdir Geylânî Kaddesallahu Sırruh

Seyyid Şemsüddin Geylani Kaddesallahu Sırruh

Seyyid Hüsamüddin Şefik Kaddesallahu Sırruh

Seyyid Ahmed Şihabüdin Kaddesallahu Sırruh

Seyyid Alaüddin Kaddesallahu Sırruh

Seyyid Hüseyin El Hamavi Kaddesallahu Sırruh

Eşrefoğlu Abdullah Rumi Kaddesallahu Sırruh

Yine, Mustafa Müştak Kadiri’ye mensub olan Müştakiyye şubesi, Hazreti Pirin Mübarek evladlarından Seyyid Abdülvehhab Kaddesallahu Sırruh hazretlerine dayanmaktadır.

Seyyid Abdûlkâdir Geylânî Kaddesallahu Sırruh

Seyyid Abdülvehhab Geylani Kaddesallahu Sırruh

Seyyid Muhammed Kaddesallahu Sırruh

Muhyiddin Kaddesallahu Sırruh

Seyyid Hasan Kaddesallahu Sırruh

………

Seyyid Abdülcelil Bitlisi Kaddesallahu Sırruh

Mustafa Müştak El Kadiri Kaddesallahu Sırruh

Yine , Seyyid Dede Osman Avni Baba Urfavi Kaddesallahu Sırruh hazretlerine ulaşan iki koldan birisi, Hazreti Pirin Mübarek evlatlarındanSeyyid Ebubekir Abdülaziz Kaddesallahu Sırruh hazretlerine dayanmaktadır.

Seyyid Abdûlkâdir Geylânî Kaddesallahu Sırruh

Seyyid Ebubekir Abdülaziz Geylani Kaddesallahu Sırruh

Seyyid Muhammed el Hattak Kaddesallahu Sırruh

Seyyid Şemsüddin Kaddesallahu Sırruh

Seyyid Şerafüddin Kaddesallahu Sırruh

Seyyid Zeynüddin Kaddesallahu Sırruh

…….

Seyyid Süleyman el Bağdadi Kaddesallahu Sırruh

Seyyid Ali el Bağdadi Kaddesallahu Sırruh

Seyyid Eyyüb Urfevi Kaddesallahu Sırruh

Seyyid Dede Osman Avni Urfevi Kaddesallahu Sırruh

Yine, Seyyid Dede Osman Avni Baba Kaddesallahu Sırruh hazretlerine ulaşan Osman el Cili (ks) kolu, Hazreti Pirin Mübarekevlatlarından Seyyid Abdürrezzak Geylani Kaddesallahu Sırruh hazretlerine dayanmaktadır.

Yine, Muhammed Garibullah el Hindi Kaddesallahu Sırruh hazretlerine mensub olan Garibiyye Şubesi de, Seyyid AbdürrezzakGeylani Kaddesallahu Sırruh hazretlerine dayanmaktadır.

Seyyid Abdûlkâdir Geylânî Kaddesallahu Sırruh

Seyyid Abdürrezzak Geylani Kaddesallahu Sırruh

Seyyid Abdullah el Hüseyni Kaddesallahu Sırruh

…….

Seyyid Muhammed Enis Kaddesallahu Sırruh

Muhammed Garibullah el Hindi Kaddesallahu Sırruh

Yine, Şuubat-ı Kadiriyyeden olan İseviyye Kolu, Hazreti Pirin Mübarek evlatlarından Seyyid İsa Geylani Kaddesallahu Sırruh hazretlerine mensubdur.

Seyyid Abdûlkâdir Geylânî Kaddesallahu Sırruh

Seyyid İsa Geylani Kaddesallahu Sırruh

Yine, Şuubat-ı Kadiriyyeden olan Hilaliyye Kolu, Hazreti Pirin Mübarek evlatlarından Seyyid Muhammed Şemsüddin Geylani Kaddesallahu Sırruh hazretlerine dayanmaktadır.

Seyyid Abdûlkâdir Geylânî Kaddesallahu Sırruh

Seyyid Şemsüddin Geylani Kaddesallahu Sırruh

Seyyid Hüsamüddin Şefik Kaddesallahu Sırruh

Seyyid Ahmed Şihabüdin Kaddesallahu Sırruh

Seyyid Alaüddin Kaddesallahu Sırruh

Seyyid Hüseyin El Hamavi Kaddesallahu Sırruh

…

Mustafa Latif Kaddesallahu Sırruh

Muhammed Hilalürram el hamedani Kaddesallahu Sırruh

Yine, Şuubat-ı Kadiriyyeden olan İsmailiyye Kolu, Hazreti Pirin Mübarek evlatlarından Seyyid Abdürrezzak Geylani Kaddesallahu Sırruh hazretlerine dayanmaktadır.

Seyyid Abdûlkâdir Geylânî Kaddesallahu Sırruh

Seyyid Abdürrezzak Geylani Kaddesallahu Sırruh

Seyyid Ebu Salih Nasr Geylani Kaddesallahu Sırruh

……

Ahmed errumi Kaddesallahu Sırruh

İsmail errumi Kaddesallahu Sırruh

Hazreti Pir’in yolunu devam ettiren mübarek çocuklarının yanı sıra, başka hulefası da mevcuttur. Bunların en meşhurları;

Ebu Medyen Mağribi Kaddesallahu Sırruh

Ebul Abbas Arif Kaddesallahu Sırruh

Sıdk Bağdati Kaddesallahu Sırruh

Beka bin Batu Kaddesallahu Sırruh

Ali bin Hiti Kaddesallahu Sırruh

Muhammed bin Evani Kaddesallahu Sırruh

Ebu Suud bin Şıbli Kaddesallahu Sırruh

Kadibulban Musuli Kaddesallahu Sırruh

Yunus Kassab bin Haşimi Kaddesallahu Sırruh ²

1. Mektubat-ı Rabbani, 534. Mektup

2. Makalat Ömer Necati-1986

1.Beyt
Şera’tu Bitevhîd-il-İlâhi mubesmilâ
Seahtimu bizzikr-il-hamîdi mucemmelâ
Besmele getirmiş olduğum halde Ma’bud’umuzun Tevhidine başlıyorum. Elbette güzel övgülerle ve zikirle de tamamlayacağım.

2. Beyt
Ve eşhedu Ennallâhe lâ rabbe ğayru-Hu
Tenezzehe an hasr-il-ukûli Mukemmelâ  
Şahadet ederim ki gerçekten Allah Teâlâ’dan başka Rabb yoktur. Allah Teâlâ’nın Zât-ı Şerîfi kâmilen akılların O’nu kuşatmasından pak ve münezzehtir.

3. Beyt
Ve ersele fînâ Ahmed-el-hakki muktedâ
Nebiyyen bihi kâm-el-vucûdu ve kad halâ
Ve O Zât-ı Pâk, bizden bize hak peygamber ve önder olarak Ahmed sallallahu aleyhi ve sellem’i göndermiştir. Artık varlık Onun sebebiyle ayakta durmaktadır, dolup boşalmaktadır. 4.Beyt
Feallemenâ min kulli hayrin mueyyidin
Ve ezhara fîna-l-ilme velhilme velvelâ
Binaenaleyh O da, kuvvetli her hayrı bize öğretmiş; İlmi, hilmi ve velâyı = dostluğu bize açıklamıştır.

5.Beyt
Feyâ tâliben ızzen ve kenzen ve rif’aten 
Minallâhi fed’uhu biesmâih-il-ulâ
Ey maddi ve manevi izzeti, hazine ve yüksekliği taleb eden kimse, Öyleyse ( cidden zilletine, fakirliğine, alçaklığına, zayıflığına inanıyorsan ) âlî İsimleriyle Zât-ı Akdes Teâlâ’yı çağır.

6.
Beyt Fekul binkisârin ba’de tuhrin ve kurbetin 
Fees’eluke Allahumme nasran muaccelâ
Binaenaleyh, temizlik ve ibadetten sonra, tevazu ve kırılmakla söyle: Allah’ım! Sen’den nusreti, yardımı isterim. 

7. Beyt
Bihakkıke ya Rahmânu birrahmet-il-letî 
Ehâtat fekun lî ya Rahîmu mucemmilâ 
Kuşatıcı olan rahmetinle maddi ve manevi rızkımı dilerim ya Rahmân! Binaenaleyh bana esirgeyici ol, ihsan ettiğin halde ey Rahîm! 

8.Beyt 
Ve ya Mâliku Kuddûsu kaddis serîretî 
Ve sellim vucûdî ya Selâmu min-el-belâ
Ey tertemiz Rabb’im, Sahibim! Ruhumu = sırlarımı âfatlardan temizle. Ve ey âfatlardan Pâk ve Münezzeh! Vücudumu bütün belalardan selamete erdir ya Selâm! 

9.Beyt 
Ve ya Mu’minu heb lî emânen muhakkakâ 
Ve sitren cemîlen ya Muheyminu musbelâ 
Ya Mu’minu! Bana hakîki ve gerçek güveni bağışla. Ya Muheyminu! Güzel olan örtünü üzerime yay, benim günahlarımı ört, setr et. 

10. Beyt 
Azîzen ezil an nefsiy-ez-zulle ve ehminî 
Bi Izzike ya Cebbâru min kulli mu’dalâ 
Ey Aziz Rabb’ım! Nefsimden zilleti izale et, zor ve müşkül olan her şeyde izzetinle bana kolaylaştırarak yetiş ey Cebbâr! 

11. Beyt 
Vada’ cümlet-el-a’dâi ya Mutekebbir 
Ve ya Hâliku huz lî an-iş-şerri ma’zilâ
Bütün düşmanları alçalt ey Mutekebbir! Beni şerden alarak şerlileri benden ayır ya Hâlık! 

12.Beyt 
Ve ya Bârie-n-na’mâi zid feyda ni’metin 
Efadte aleynâ ya Musavviru evvelâ 
Nimetleri üzerime akıt, nimetleri yaratan ey Bârî! İlk kez bana sûret verdiğin gibi nimetleri sûretleştir, güzelleştir ey Musavvir! 

13.Beyt 
Racavtuke ya Ğaffâru fakbel li tevbetî 
Bikahrike ya Kahhâru şeytânî ahzilâ
Sen’den umarım ya Ğaffâr! Tevbemi = bütün ma’siyetlerden dönüşümü kabul et. Kahrınla şeytanımı beni aldatmaktan alıkoyarak rezil rüsvâ et ya Kahhâr! 

14. Beyt 
Bihakkıke ya Vehhâbu hilmen ve hikmeten 
Ve lirrizki ya Rezzâku kun lî musehhilâ 
Zâtın hakkı için ya Vehhâb, hilmi ve hikmeti ( bana bağışla )! Rızk için de ya Rezzâk bana kolaylaştırıcı ol! 

15. Beyt 
Ve bilfethi ya Fettâhu nevvir basîretî 
Ve bil’ilmi enilnî ya Alîmu tefeddulâ
Basîretimi fetih sebebiyle nurlandır ya Fettah! Fazlınla Beni ilme ulaştır ya Alîm! 

16.Beyt 
Ve ya Kâbidu-kbid kalbe kulli muânidin
Ve ya Bâsit-ubsutnî bi esrârik-el-ulâ
Her inadcının kalbini yakalayarak al ya Kâbid! Ulviyetinin esrarıyla sırlarını yay ( şerefini mahlukuna bildir ) ya Bâsıt! 

17.Beyt 
Ve ya Hâfidu-hfad kadre kulli munâfikın 
Ve ya Râfiu-rfa’nî bi ravhıke es’elâ 
Her münafıkın kadrini, şeref ve haysiyetini alçalt ya Hâfid! İmdadınla beni yükselt ya Râfi’!

18. Beyt 
Seeltuke ızzen ya Muizzu li ehlihî 
Muzillu fezellil-iz-zâlimîne muttekilâ
İzzite sadece Sen’den diledim, ehline izzet veren ya Muiz ! Zalimleri cezalayarak darmadağınık ve zelil eden ya Muzillu ! 

19. Beyt 
Felimuke kâfin ya Semîu fekun izen 
Basîran bihâlî muslihan mutekabbilâ
İlmin bana kâfidir ya Semî’ ! Halimi düzelttiğin, kabul ettiğin halde halimi görücü ol ( ya Basîr ! ) 

20.Beyt
Feyâ Hakemu Adlun bilhalkıhî 
Habîrun bimâ yahfâ ve mâ Huve Muctelâ
İsteğine göre hüküm ve kazasını icra eden ya Hakemu ! Ve icra ettiği hüküm ve kazasında adaleti gözeten ya Adlu ! Gizlide nimetlerini kuluna ulaştıran ya Latîfu ! Kulunun gizli ve aşikâr olan bütün his ve hareketlerinden haberdar olan ya Habîru ! 

21.Beyt 
Fehilmuke kasdî ya Halîmu ve umdetî 
Ve Ente Azîmun Azmu Cûdike kad alâ
Maksad ve dayanağım hilmindir ya Halîm ! Ve Sen yücesin, yüce cömerdliğinin büyüklüğü, o sonsuz cömertliğin ( insanın güzellikle vasfedebileceği sıfatlardan da ) gerçekten çok âlîdir ya Azîm ! 

22. Beyt 
Ğafûrun ve Settârun alâ kulli muznibin 
Şekûrun alâ Ahbâbihi ve muvassilâ
Her günahkâra setrini ve mağfiretini yayan, setredicisin ya Ğafûr ! Dostların az amellerine mukabil çok sayıda çok büyük ecr u mükafatı ihsan eden ya Şekûr ! ( Ne olur, beni muhabbet makamı ve ) Ahbablarına ulaştırıcı ol. 

23. Beyt 
Aliyyun ve kad a’lâ makâme Habîbihi 
Kebîrun Kesîr-ul-hayri velCûdi muczilâ
Gerçekte ( ahbablarının en ilerisi olan ) Habîbi’nin kadrini yüceltmişsindir ya Aliyyu ! Hayrının, cömertlik ve sehavetnin çokluğuyla ( büyük nimetlerini ) bollaştırdığın halde ( kadrimi büyüt ) ya Kebîru ! 

24.Beyt
Hafîzun felâ şey’e yefûtu liılmihi 
Mukîtun yukît-ul-halka a’lâ ve esfelâ
Mevcûdâtı zevalden koruyucusun ya Hafîz ! En a’lâ, en ednâ bunca mahlukâtın rızkını hazırlayıp ulaştıransın ya Mukît ! 

25.Beyt 
Fehilmuke hasbî ya Hasîbu tevellenî 
Ve Ente Celîlun kun liğammi munekkilâ 
Hilmin bana kâfidir, her işimi görüyor ya Hasîb ! Âlî ve celal sıfatlarını taşıyansın ya Celîl ! Dert ve kederlerime işkence verici ol, izâle et. 

26. Beyt
İlâhî Kerîmun Ente feekrim mevâhibî
Ve kun liaduvvî ya Rakîbu mucendilâ
Allah’ım Kerim’sin Sen ! Binaenaleyh bağışlarımı ikram buyur. Düşmanlarıma şiddet göstermiş olduğun halde beni korumanla onları azabla gözetle ya Rakîb ! 

27. Beyt
Deavtuke ya Mevlâ mucîben ilmen deâ
Kadîm-ul-atâ ya Vâsia-l-Cûdi filmelâ
Ey Ulu Mevlâ’m ! San’a yalvardım. Yalvaranlar için icabet edicisin elbet.
Bağışların kadîmdir, alemde cömertlik ve sahavetin geniştir ya Vâsi’ !

28.Beyt 
İlâhî Hakîmun Ente feahkim meşâhidi
Fevudduke indî ya Vedûdu tenezzelâ
İlâhî, Hakîmsin Sen. Duygu ve bâtınî hislerimi takviye ederek sağlam kıl ya Hakîm ! Nezdimde sevgini, aşk ve muhabbetini ( muhkemleştir, sabit kıl ) ya Vedûd, Rahmetini şifkat kanatlarını germeye tenezzül buyur !

29.Beyt 
Mecîdun feheb li-l-mecde vessa’de velvilâ
Ve ya Bâis-ub’as ceyşe nasrî muhervilâ 
En üstün şeref ve övgülerle övülensin ya Mecîd ! Binaenaleyh bana güzel övgüyü, mutluluğu, vilâyeti bağışla ya Mecîd !

Yardımcım askerleri süratle gönder ya Bâis ! 

30. Beyt 
Şehîdun ale-l-eşyâi tayyib meşâhidî 
Ve hakkik lî ya Hakk-ul-mevâride menhelâ
Her eşyanın üzerine hâzırsın; duygu ve hislerimi güzelleştir ya Şehîd ! Konak, meşreb ve varacağım yeri bana sarsılmaz kal’a gibi sabit kıl ya Hakk !

31. Beyt 
İlâhî Vekîlun Ente fakdi havâyicî 
Ve yekfî izâ kân-el-Kaviyyu Muvekkilâ 
Allah’ım, Sen benim ihtiyaclarımı gideriver ya Vekîl ! Elbette Kavî, son derece kuvvetli Zat vekîl olduğu zaman O’nun vekaleti bana kâfîdir = yeterlidir ya Vekîlu !

32.Beyt 
Metînun femettin da’fe havlî ve kuvvetî 
Eğıs ya Veliyyu abden deâke tebettulâ
Kuvvetli ve metânetlisin. Bâtınî ve zâhirî gevşekliğimin zaafiyetini, maksad ve intikalimin zayıflığını metanetli kıl ya Metînu ! Yardımıma ihdadını yetiştir ya Muğîs, ya Velî ! Bir kuldur; zillet ve ihtiyacını arz ederek San’a yalvarıyorum. 

33.Beyt 
Hamidtu hamîden hamde abdin muvahhidin 
Ve Muhsî lierzâk-il-verâ ve muaddilâ 
Ve muvahhid bir kulun övgüsüyle Sen’i övdüm ya Hamîd ! Kainatın erzakını hazırlayan, hesablayan, koruyansın ya Muhsî 

34. Beyt 
İlâhî Mubdiu-l-fethi lî Ente velhudâ 
Muîdun limâ filkevni in bâde ev halâ
İlâhî bana fethi yoktan icad eden ve kulunu hak ve gerçeğe ileten Sen’sin ya Mubdiu ! Açıkta olsun gizlide olsun kainatta eşyayı aslına iade eden Sen’sin ya Muîdu ! 

35. Beyt 
Seeltuke ya Muhyî hayâten henîeten 
Emit ya Mumîtu e’dâe dînî ve accilâ
Hoşnut bir hayatla yaşamamı Sen’den diledim ya Muhyî ! Acele olarak ( nefsimin arzularını ve maddi manevi olan ) dînimin düşmanını öldür ya Mumîtu ! 

36.Beyt 
Ve ya Hayyu ahyî meyte kalbî bizikrike 
lkadîmi fekun kayyûme sırrî muvassilâ 
Hoşnut bir yaşamla kalbimi kadîm olan zikrinle yaşat ya Hayyu ! Sırrımı ( huzura kavuşturmuş olduğun halde ) dimdik dirilt ya Kayyûmu ! 

37.Beyt
Ve ya Vâcid-el-envâri evcid meserretî 
Ve ya Mâcid-el-envâri kun lî muavvilâ
Nurları bana göster, sırlarımı sevindirerek dalgalandır ya Vâcidu ! Üstün şeref ve kereminden nurları bana yardımcı dayanak kıl ve vecdimi artır ya Mâcidu ! 

38. Beyt 
Ve ya Vâhidu mâ semme illâ Vucûduhu 
Ve ya Samedu kâm-el-vucûdu bihi alâ 
Ve orada ( Vahdet makamında) Vücudu’ndan başkası olmayan ya Vâhidu ! Mahlukun bu vücudu O’nunla yükselip varlığa ulaşmaktadır ya Samedu ! 

39. Beyt 
Ve ya Kâdiru zelbatşi ehlik aduvvenâ 
Ve Muktedirun kaddir lihussâdine-l-belâ
Ey çetin azabla sür’atle yakalayıcı ! Düşmanımızı helak et ya Kâdiru ! Hasedini bize izhar edenlere belayı takdir et ya Muktediru ! 

40.Beyt Ve kaddim lisırrî ya Mukaddimu âfinî 
Min-ed-durri fadlen ya Muahhiru Zel’ulâ 
Sırlarımın nurlarını öne geçir ya Mukaddimu ! Fazl u kerem olarak zarardan beni geri bırak, koru ya Muahhiru, âlî makam sahibi ! 

41.Beyt 
Ve esbık lene-l-hayrâti ya Evvelu evvelen
Ve ya Âhir-uhtim lî emûtu muhellilâ 
Hayr ve hayrâtı bize öne geçir, ey ilklerin İlki ya Evvelu ! Ömrümün sonunda ” Lâ ilâhe İllallah ” dediğim halde ölmemi nasib kıl ya Âhiru !

42. Beyt 
Ve ya Zâhir-uzhar lî meârifek-elletî 
Bibâtıni ğayb-il-ğaybi ya Bâtınen velâ
Ya Zâhiru ! Ma’rifetlerin cevheri olan gayb-ul-gayb’ın bâtınını bana açıver ya Bâtinu ! 

43. Beyt 
Ve ya Vâlî evli emrenâ kulle nâsıhin 
Ve ya muteâli erşid ve aslih leh-ul-velâ
İşimizi Bizzat gör ve bizi hayr dileyenlerin işini de ya Vâlî ! En doğru ve rüşd yoluna bizi irşad et, velâyeti, ( ve iyilerin ) dostluğu ( nu ) bize yararlı kıl ya Müteâlî ! 

44.Beyt
Ve ya Berru ya Rabb-el-berâyâ ve mevhib-el 
Atâyâ ve ya Tevvâbu tub ve tekabbelâ 
Umum mahluka bağışları bağışlayan ey âlemlerin Rabb’i ! İhsanıyla kulunu kucaklayan ya Berru!(Bizi terbiyenin altına al. ) Ve tevbe ve mazeretimizi kabul et, San’a dönmemizi nasib kıl ya Tevvâb!

45.Beyt 
Ve ya Muntakimu min zâlimî nufûsihim 
Lizâke Afuvvun Ente fa’tif tefaddulâ
Acil olarak zalim nefsimi yakala ya Muntakimu ! Yahud da fazl u kereminle yumuşaklık kanadını bana ger; Sen afuv edicisin ya Afuvvu ! 

46. Beyt 
Atûfun Raûfun bil’ibâdi ve Mus’ifun 
Limen kad deâ ya Mâlik-el-mulki ma’kilâ 
Gerçekte kendini emrinle dizginlemiş olduğu halde yalvaran kimsenin Sen ihtiyacını giderensin. Kuluna son derece merhamet edeci, yumuşaklıkla muamele edensin ya Mâlik-el-mulki ! 

47. Beyt 
Feelbis lenâ ya Zelcelâli celâleten 
Fecûduke bil’ikrâmi mâzâle muhtilâ 
Ve heybet libasını bize giydir. Cûd = sahavetin ve ikramın, devam eden faydalı yağmur gibidir ya Zelcelâli ! 

48.Beyt 
Ve ya Muksitu sebbit ale-l-hakki muhcetî 
Ve ya Câmiu-c-ma’li kemâlâti fi-l-melâ 
Kalb, ruh ve aklımı hak üzerine sabit kıl ya Muksitu ! Güzel ahlakta olan kemâlâtı bana topla ya Câmiu ! 

49.Beyt 
İlâhî Ğaniyyun Ente feezhib lifâkatî 
Ve Muğnin feağni fakra nefsî limâ halâ
İlâhî ! Sen mahlukundan ihtiyacsızsın. Binaenaleyh nefsimin muhtac olduğu şeylerde ihtiyac ve fakirliğini gider ya Ğanî ! 

50. Beyt 
Ve ya Mâniu-mna’nî min-ez-zenbi feşfinî 
An-is-sûi mimmâ kad ceneytu teammulâ
Kötü ahlakla ve kasdî olarak işlediğim suç ve cinayetlerden, kötülüklerden ruhumu şifâyab kıl ve beni günahlardan alıkoy ya Mâniu ! 

51. Beyt 
Ve ya Dârru kun lilhâsidîne muvebbihâ 
Ve ya Nâfiu-nfa’nî birûhin muhassilâ
Beni kıskananları kınayıcı ol ya Dârru ! İyilikleri tahsil edici ruhla beni menfaatlendir ya Nâfiu ! 

52.Beyt 
Ve ya Nûru Ent-en-Nûru fî kulli mâ bedâ 
Ve ya Hâdî kun linnûri fi-l-kalbi muş’ilâ
Zâhir olan her şeyde Sen nursun ya Nûru ! Artık nûru kalbimde alevlendirici ol ya Hâdî ! 

53.Beyt 
Bedîal-Berâyâ Ente min feydı Lutfihi 
Ve lem yebka illâ Ente Bâkin leh-ul-vilâ
Lütfunun feyzinden umum mahluku önceden benzeri olmaksızın adem = hiçlik = yokluktan yaratansın ya Bedî’ ! Sen’den başka hâkimiyet ve galibiyetle hiçbir şey kalmaz ya Bâkî ! 

54. Beyt 
Ve ya Vâris-uc’al’nî liilmike vârisen 
Ve ruşden enilnî ya Reşîdu tecemmulâ
Beni ilmine mirasçı kıl. Mahlukunun fenâsından sonra dahi Sen daimisin ya Vârisu ! Fadl u ihsan olarak beni tedbirinle maksadıma ulaştır ya Reşîdu ! 

55. Beyt 
Sabûrun ve Settârun ferrık azîmetî 
Ale-s-sabri vec’al li-htiyâren muzzemmilâ
Azablandırmak istediğinde yakalamakta acele etmeyensin ve günahları örtensin Sen. Azim ve iradelerimi sabır üzere muhkemleştir ve cüz’î irademi güzelliklere bürünmüş niyet ve iradeye çevir ya Sabûru ya settâr ! 

56.Beyt 
Biesmâik-el-Husnâ deavtuke Seyyidî 
Ve âyâtik-el-uzma-bteheltu tevessulâ 
Artık Esmâu-l-Hüsnan’la tevessül ederek yalvardığım ve büyük ayetlerinle kendimi salıvermiş olduğum halde San’a yalvardım ya Seyyidî ( Ulu Allah’ım ) ! 

57.Beyt 
Fees’eluke Allahumme Rabbî bi fadlihâ 
Feheyyi’ lenâ Mink-el-kemâle mukemmelâ 
Binaenaleyh O’nun fazlıyla Sen’den diliyorum, Allah’ım, Rabb’im ! Bizlere ( Bu kelimeyle aile efradını, meşreb kardeşlerini ve tüm Müslümanları kasdederek ) mükemmel kemâlâtları hazırla. 

58. Beyt 
Ve kâbil recâî birrıdâ Minke vekfinî 
Surûfe zamânin sırtu fîhi muhavvilâ 
Ricama Rızanla mukabele et. Beni içinde evrilip çevrildiğim zamanın olaylarından koru. 

59. Beyt 
Eğıs veşfinî min dâi nefsî vehdi lî 
İle-l-hayri ve Aslih mâ biaklî tehallelâ 
Yardım et. Her çeşit illetlerden bana şifâ ver. Beni her hayra ilet. Aklımı karıştıran şeylerden ıslah et. 

60.Beyt 
İlâhî ferham vâlideyye ve ihvetî 
Ve men bihâze-i’esmâi yed’û murettilâ
İlâhî ! Ebeveynimi, bütün kardeşlerimi, bu Esmâu-l-Hüsnâ’yı yerli yerinde okuyanları esirge. 

61.Beyt 
Ene-l-Kâdiriyy-ul-Haseniyyu Abdu-Kâdirin 
Duîtu bimuhye-d-dîni fî devhat-il-ulâ
Asılda ben hazreti Hasen’in neslinden Abdulkâdir’im. Evliyanın divanında Muhyeddîn’le tanınmışım, onunla çağırılırım. ( Burada bir Fâtiha, üç veya on bir İhlâs-ı Şerîfe Şeyh Abdulkâdir Geylânî’nin ruhuna bağışlandıktan sonra, şeyhinin vesilesiyle yahud rabıtasıyla Şeyh Abdulkâdir Geylânî’ye: ” Ya Ğavs Abdulkâdir Geylânî, ya Şeyh Muhyeddîn ! diye on bir kere, kendi sesini işittiğin halde çağırdıktan sonra himmetini dilersin. ) 

62. Beyt 
Ve salli alâ ceddi-l-Habîbi Muhammedin 
Biahlâ selâmin filvucûdi ve ekmelâ 
Allah’ım ! Ceddim hazreti Muhammed sallallâhu aleyhi ve sellem’e rahmet yağmurlarını yağdır. Varlıkta en tatlı en ekmel selamlarla Ona selâmetler ver, Es-Selâm İsminle tecellî buyur. 

63. Beyt 
Mea-l-âli vel’ashâbi cem’an mueyyedâ
Ve ba’du Fehamd-ullâhi hatmen ve evvelâ 
İlelebed âliyle ve tüm ashabıyla beraber salat selâmı berdevam et. ve bundan sonra başlangıçta ve sonuçta hamd Allah’a mahsustur. 

Kaynaklar : 
1. ÇETİN İsmail, Ahlaki Reçeteleri, Dilara Yayınları
2. GEYLÂNİ Abdulkâdir, Çeviren: Niyazi BEKİ, Sultan Yayınları İstanbul

Allah’a Hamd olsun… Göze görünen ve görünmeyen bütün yaradılmışlar adedince… İlahi hükümleri ihtiva eden, Kur’an-ı Mübin’in hikmetleri kadar… Tek ve çift sayısınca Allah’a hamd olsun… İlahi saltanatın güzelliği ve Allah’ın kendini sevdiği kadar hamd olsun… Gerek zahirde ve gerekse iç alemde, her an ve her zaman Allah’a hamd olsun…

Ezelden ebede kadar Allah’ın eşi yoktur. O paktır ve kutludur.

Halkı O yarattı. Onların şeklini güzel kılan O’dur. Kader yolunu O çizdi. İnsanlara doğru yolu O gösterdi. Öldüren, dirilten Allah’tır… Allah’tır güldüren, ağlatan… O dilediğini hasta eder, isterse her felaketten insanları esirger. İsterse felakete atabilir. Veren, vermeyen O’dur.

Sema O’nun emriyle kubbesini yükseltti. Yer O’nun fermanıyla serildi. Koca dağlar ve tepeler O’nun emri ile durur ve yere hakim olur.

Hakk’ın rahmetinden kimse ümit kesemez. Yine O’nun azabından kendini emin sanan da olmamalı… Verdiği hükmün infazı bir an bile tehir edilemez. Yapılması icab eden işler, derhal yapılır. Emir yerine gelir, buna kimse mani olamaz.

Herkes O’nun kuludur, isteyen ve istemeyen O’na hizmet eder. Her yerde O övülür ve her dilde O’nun nimetinin erişmediği yer yoktur. Her yönden O’nun vechi görünür, daima dillerde şükürler okunur.

Salat ve selam Peygamberimize olsun. O büyük Peygambere uyan doğru yolu bulur. O’ndan yüz çeviren sürünür, ezilir. O büyük Peygamberin her sözü doğrudur, buna Kur’an şahittir. O büyük Peygamber dünyayı sevmiş, fakat değerinden fazla kıymet vermemiştir. O, yalnız Allah’a güvenmiş ve O’nu sevmiştir. Keza O’nun büyüklüğü sonsuzdur. Halk arasından seçilmiş ve gelişi, hakkı ve hakikatı meydana çıkarmıştır. Batıl yıkılmış, putlar yere serilmiştir. Yeryüzü O’nun nuruyla aydınlanmış ve nuru, kıyamete kadar devam edecektir.

Yine salat ve selam, o büyük Peygamberin Âline ve Ashabına olsun. Kıyamet gününe kadar O’na uyanlara olsun.

Bütün yalyarmamız Allah’adır. Sonunda O’na döneceğiz. Bizleri yaratan, besleyen, büyüten, yediren, içiren O’dur. Faydalı işleri yaratan, zararlı şeylerden bizi sakındıran O’dur.

Saydıklarımız, Allah’ın bizlere ihsan ettiği nimetlerdir. Sözlerde ve yapılan işlerde, görünen veya görünmeyen hikmetli şeyler vardır. Yaptığımız her işte, attığımız her adımda O’nun büyük yardımı vardır. Darlıkta O yetişir. Varlığın elden kaçmasına O mani olur. Darlıkta sabır, genişlikte şükür hissini veren O’dur. Çünkü O, dilediğini yapandır. İstediği hüküm vermeye kudreti yeter. Gizliyi de bilir, olanlar O’nun emriyle olur. Bütün hatalar O’nun malumudur. Kendine kulluk edeni ve asi olanı bilir.

Yalvaranları işitir, duacıların duasını kabul eder. O’na kimse kafa tutamaz. Bu hak kimseye verilmemiştir. O’nun katında şah da bir, geda da birdir.

Sonra şunu söylemek isterim ki, Allah’ın bana verdiği nimetler sayısızdır. Bunları saymakla bitiremem. Çünkü Hakk Teala şöyle buyurdu:

– “Sizde mevcut olan iyilikler Allah’tandır.”

Yine buyurdu:

– “Allah’ın nimetlerini saymakla bitiremezsiniz.”

O’nun nimetleri bütün halimde görünmektedir. O kadar büyük nimetlere sahibim ki, onları saymaya dilim yok. Onların şükrünü dahi yerine getirmek benim için çok uzak. Ömrüm sona erer, fakat şükür borcumu ödeyemem… Sayılar tükenir, ama nimetleri saymakla bitiremem.

İşte dile geldiği kadar söylenecek bir şey varsa, o da şu “Fütûh’ul-Gayb”dir. Bu kitap ilahi bir ihsandır. Bütün kelimeleri kalbime Hakk tarafından gelmiştir. Sözlerde benim hiçbir hakkım yoktur. Hepsi hikmettir. Kur’an ve Hadis-i Şeriflerin kaynağından akmıştır. Böyle bir nimete saip olduğum için Allah’a şükrederim.

Ancak bu sözlerin bir kabı olabilirim. Söylemek kuvvet ve kudretini veren Allah’tır. Şunu söyleyeyim ki, bu sohbetler, konuşmalar yalnız hak ve hakikatı arayanlar içindir. Bunlardan gereken faydayı ancak, Hakk yolcuları alabilir.

Doğru yolda gidenlerin ve Hakk’ı arayanların yardımcısı ALLAH’tır.
Futuh’ul Gayb Kitabını okumak için tıklayınız

Kaynak: Gavs’ul Azam Abdulkadir-i Geylani (KSA), (Futûh-ul Gayb) Gizliden Sesler

Sitemizin bu kısmını, Pir Abdulkâdir-i Geylânî Kaddesallahu sırruh)Hazretlerinin yazmış olduğu, İsmail Hakkı Uca’nın tercümesini yaptığı, mirac gecesini ve mirac gecesinde meydana gelen olayları bizlere aktaran, asıl adı “Sirâcül Vehhâc, Fî leyletil Mirâc” olan, Türkçe karşılığı da “Mirâc Gecesinde Doğan Güneş” olarak adlandırılan eserden faydalanılarak hazırlamış bulunuyoruz.

Eserin orijinal ismi: Sirâcül Vehhâc, Fî leyletil Mirâc

Eserin Türkçe Adı: Mirâc Gecesinde Doğan Güneş

Eserin Müellifi: Pir Abdulkâdir-i Geylânî (Kaddesallahu sırruh)

Eserin Mütercimi: İsmail Hakkı Uca

Eserin Basım yeri ve yılı: İsmail Naci Gücü yener Matbaacılık veGazetecilik T.A.Ş. Konya – 1974

Hamd, bulutlardan şarıl şarıl su indiren, toprağın gizlediği nebatları toprağı yormaksızın çıkaran, arzın üzerini ipek gibi çayırlarla süsleyen, bütün ağaçların üzerine nurdan bir taç giydiren ve dallarına teker veya çifter kolyeler halinde çiçeklerden inciler dizen, bahçelerin rengârenk çiçeklerini boyayanın ve dokuyanın eli değmeksizin parlatan, Allah’a mahsustur.

Mahlûkatının işlerini en kuvvetli ilâhî kanunlar, en açık programlar ve nizamlarla idare eden Allah Celle Celaluhü Hazretleri, her türlü noksanlıktan münezzehtir. O Allah’a, yokluktan sonra karışık bir nutfeden yarattığı kimsenin hamdi gibi hamdederim. O’ndan, korktuğum şeyi gidermesini, kereminden de ümit edenin ümidini mahrum etmemesini isterim. Günahlardan O’na istiğfar ederim. Şayet O’nun keremi ve merhameti olmasa idi o günahlardan kurtulmuş olamazdım. Bir ve ortağı olmayan Allah’tan başka ilah olmadığına şehadet eder ve bu şehadetle günah hastalığımı tedavi ederim. Çünkü tevhid en faydalı ilaçtır.

Başlangıçta Mirac, nihayette Makam-ı Mahmûd kendisine tahsis edilen Hazreti Muhammed Sallallahu Aleyhi Vesellemin Allah’ın kulu ve Resulü olduğuna şehadet ederim. Cenab-ı Hakk Celle Celaluhü Hazretleri O’nu küfrün büyük deniz dalgaları gibi dalgalandığı bir devirde gönderdi. Yüzmesini bilenler bile bu dalgalardan ve gece karanlığı gibi yerleşmiş fitnelerden kendilerini kurtaramıyorlardı. Nebi Sallallahu Aleyhi Vesellem delilleri getirmek ve onları açıklamaktan geri durmuyor, güneşten daha parlak olan mucizeleri ile insanlık âlemini doğru yola ulaştırıyordu.

Kalpleri demir gibi olan kavimler O’nun ateşi ile eriyordu. O, Allah Celle Celaluhü Hazretleri yolunda dizgini ele aldı… Mızrakları kalplere, kılıçları kınından çıkararak şah damarlara yerleştirdi. İman esaslarını küfrün ileri gelenlerine yönelterek onları kendi saflarında topladı. Ta ki insanlar grup grup Allah’ın dinine girdiler. Karışmamış olan tertemiz tevhid kadehlerinden kana kana içerek kalplerinde iman pınarının tadını buldular. Tevhid ve şirk esaslarını mukayese ederek tevhidin kıymetini öğrendiler. Feleklerin, dünyanın ve yıldızların döndüğü müddetçe daima salât-ü selâm O’na, O’nun Âline, O’nun Ashabına, O’na tabi olanlara, O’na yardım edenlere ve O’nun ailelerine olsun.

Bundan sonra derim ki: Nur âleminin ibadethanelerinde (Vahdethane) oturanlara “Ben Halık-ü zülcelâl çamurdan bir insan yaratacağım.” (Sad Suresi Ayet 72) hikmetinin kokusu yayıldı ve Meleküt-ü Âlâ “Ben azimüşşan yeryüzünde bir halife var edeceğim.” (Bakara Suresi Ayet30 ) nuru ile parladı. Bu kudsî ve şerefli ibadethanelerin ehilleri “Onu yapıp ruhumdan ona üflediğim zaman ona secdeye kapanın.” (Sad Suresi Ayet 72) ilâhi emrinden şerefli bir nasip buldu. Âdem Aleyhisselâm’ın vücudunun mayası olan toprak işitenlerde Cemâlin güzel kokusu ve saadet oldu. Yaratılış sanatının eşsiz terzisinin biçip diktiği “Allah, Âdemi âlemlere tercih etti.” Hilyesinin parlamasıyla meydana gelip “Ruhumdan ona üfledim.” nurunun yayılmasıyla Âlem-i Âlâda meleklerin hepsi birden tahiyyat ve tekrîm için secdeye vardı. Ey Musa, verdiklerimle ve sözümle seni insanlar arasından seçtim. (Araf Suresi Ayet 144)ilâhî hitabınca ezelde seçilmiş olan Musa Aleyhisselam bir gül bahçesi olan Tûr’un üzerinde bir bülbülün hakikatin nağmesini süsleyen –İnnenî Enellâh- “Şüphesiz ben Allah’ım ” (Taha Suresi Ayet 14) ilâhî hitabını tatlı namesiyle terennüm ettiğini işitti ve nar-ı insin bekay-ı nurundan tecellî eden sevgilinin “ Ve Enâ ehtartüke” “Ben Seni Seçtim.” (Taha Suresi Ayet 13) kadehine kudsî olan vahdet şarabını boşaltmakta olduğunu müşahede etti. Tur’un etrafı sallanmaya, dağın kenarları ayaklar altında titremeye başlayınca hemen kendisi mukaddes vadideki mübarek ağacın altında cemâli görmek için iştiyakla durdu.

Onun muhabbet neşvesinin tesiri, mukaddes vücudunu titretip eliyle sahife-i niyazına “ erinî ““Rabbim bana kendini göster.” (Araf Suresi Ayet 143)harflerini yazmışken kudret kalemi onun elinde değişerek “ len terânî “ “Sen beni göremezsin” (Araf Suresi Ayet 143) yazdı.

Bu halde aklının gözüne Rabbin tecelli nurunun parıltısı yayıldı ki “ Ve Harra Musa sa’igâ “ “Musa baygın düştü.” (Araf Suresi Ayet 143) ateşi olmasaydı dağ kendisi için cennet-i dîdâr olurdu.

Musa Aleyhisselam bu ilahi tecellî sebebiyle bayılmadan sonra “Ya Rabbi! Münezzehsin, sana tevbe ettim, ben inananların ilkiyim.” (Araf Suresi Ayet 143) dedi. Allah’ın kelîminin nübüvvet nöbeti (devleti) tamam olunca kendisine “Ey Musa! Risalet kalemini ve hikmet divitini beşikte insanlara söz söyleyecek olan zata teslim et ki, kitab-ı tevhidime “Ben Allan’ın kuluyum” diye ve risalet sayfalarına kendisinden sonra sevgili Habibim Ahmedin geleceği müjdesini yazsın”maalinde bir hitab-ı gaybî sadır oldu.

Musa Aleyhisselam “Rabbim! Bana kendini göster, Sana bakayım.” (Araf Suresi Ayet 143) dedi. Musa Aleyhisselam’a denildi ki “Ey Musa! İlk Önce ayine-i cebele (dağa) bak. Tecellî eden zat-ı azîmin heybet ve tecellîsinden o büyük taşların hareketi anında sükun ve mekânetini nazarı dikkata al” mealinde ibret verici bir nida sâdır olup o ilâhi nur, azamet ve celâlle tecellî edince Tûr’un her parçası sallanmaya başladı. Bu sırada mukaddes vadinin gül bahçesi cemâlin güzel kokularıyla dolup ve o mübarek bahçenin kuruyup kalmış olan ağaçları yeşillenerek kemâl kokuları yayıldı. Bundan sonraki olacak tecellînin eşsiz tesirlerini temaşa ve seyretmek için mukaddes vadinin her yanı melâike-i kiram ve Enbiya-ı İzam’ın ruhlarıyla doldu. Hudûstan münezzeh olan Zat-ı Celîl Musa Aleyhisselam’a hitap etti. Bu hitap bütün afâk-ı cihandan zahir olup bu sırada Allah’ın kelîmini süsleyen kelâm, kelâmı beşer gibi değildi. Bu büyük tecellîde Hazreti Musa Aleyhisselamın baştan başa vücudu kulak ve göz kesildi. Zahir gözü (his gözü) kamaştı, fikir gözü hayretle şaştı, tabiatının lisanına dilsizlik arız olup ve hissî kuvvetleri ınkıtaya uğradı.

Allah’ın kelîminin, lisanı hali “Sesler Rahman’ın heybetinden kısılmıştır.” (Taha Suresi Ayet 108) ayeti kerimesini okuyup “Musa baygın düştü”(Araf Suresi Ayet 143) ilâhî haberiyle kendisi bir hoş ve hayret oldu.

Hazreti Musa Aleyhisselam’a perdeler arkasından denildi ki: “Ey Musa! Tabiatının midesi tecelli-i ( innî ) kâsesinin şarabına tahammülsüz, gözlerinin inbiki ( erinî ) nurlarının mukabele kabiliyetine dayanıklı değildir.

Hâdis olan göz kıdem güneşinin şuasına açık değildir. İlâhi müşahede, Âdemden vücut bulmuş olan âlemde münkeşif olmaz. Muhakkak siz ölüm şarabını içmeyince ve dar-ı fenada yok olmayınca Rabbinizi göremezsiniz. Dünyada tecellî görmek ancak basiret gözüyle mümkün olup zahir gözle Mevlânın Cemâlini görmek Sahib-i Kabe Kavseyn’e müyesserdir. Bu şerefe mahlûkat içinde iyi ahlak ile yarattığımızdan başkası nail olamaz.

O, dürr-i yetim, feyz cevheri ve beşeriyetin efendisinin malıdır ki: “Yetim erginlik çağına erişene kadar en iyi şeklin dışında malına yaklaşmayın.” (Enam Suresi Ayet 152) ezelî tılsımı ile menedilmişti.

Allah’ın Resûlü Hazreti Muhammed Sallahu aleyhi vesellem Her türlü noksanlıktan münezzeh olan o Allah’tır ki, kulunu gece Mescid-i Haram’dan o etrafını mübarek kıldığımız Mescid-i Aksâya kadar götürdü; ona ayetlerimizden gösterelim diye yaptık.” (İsra Suresi Ayet 1) ilâhî hitabıyla şeref tacı oldu. Bu ayeti kerime mucibince Cenab-ı Hakk Celle Celaluhü hazretleri nefsi kudsîsini tesbih, mele-i âlâdan önce tenzih ve takdis, Nebiyy-i Zişan’ına nübüvvet ve risalet lafızlarıyla değil kulluk kelimesiyle hitap etti. Zira abdi nebi veyahut meleki nebi olmak arasında muhayyer buyrulmuşken abdi nebi olmaklığı seçti. Binaenalayh bâtında melek, zahirde kul olduğu halde bütün mahlûkatın efendisi oldu.

İşte nebimiz Hazreti Muhammed Sallahu aleyhi vesellem Efendimiz varlığın ağacı, vücudun incisi ve (ol) kelimesinin manasının sırrıdır. Ağaçtan murat bizzat olan şey, meyvedir. Ağaç, çiçeklerinin inkişafı ve meyvesinin toplanması için muhafaza olunur.

Varlık ağacının meyvesi olan Nebiyy-i Zîşan Sallahu aleyhi vesellem Efendimizin hakikat meyvesinin huzurunda cemâlin tecellîsi ve kudsî makamında kemâlin en yüksek mertebesinde hazreti insiyesine tavaf ile ta’zim ve teveccüh olması lâzım geldiğinden vahdet perdesinin sır yönünden hizmetçisi olan Cibril-i Emîni Habibinin yanında öz hizmetkârı gibi çalışmak için huzuruna gönderdi.

Vaktaki o, hazreti Muhammed Sallahu aleyhi vesellem Efendimize derunî arzunun şiddetinden hayran olduğu halde Ümmü Hânî’nin sarayına geldi. Resûlüllah Sallahu aleyhi vesellemi yatağında istirahat içinde kalp gözü uyanık olduğu halde gözlerini uykuya dalmış buldu. Yatağının ayakucunda durup arzı selâm ve ihtiram eyledikten sonra: “Ey uyuyan kimse daldığın tatlı uykudan uyan ki, ilâhî feyizlerin ganimetleri Senin için hazırlandı. Ey yetim-i Ebitalib, ilâhî lütuf ve ihsanlar, talibin olan feyyazı ezel tarafından Senin için biriktirilip saklandı.” müjdesiyle nida etti.

Seyyidül Kevneyn Sallahu aleyhi vesellem Efendimiz de: “Ey Cebrail! Nereye gidiyorsun?” deyince, Ruhul Emin: “Ey Muhammed! Aradan nereyi kaldır. Şimdi ben cihet ve ara bilmiyorum. Zira Rabbın Teala zaman ve mekândan münezzehtir. Lâkin ben rasûlü kıdem olduğum halde Senin hizmetkârlarından olmak için huzuruna gönderildim. Ey Muhammed! İlâhi ve ezelî iradenin gaye-i şuhûdu, makam-ı saadet için meşiyyeti rabbaniyenîn maksudu Sensin. Her şey Senin içindir. Sen ancak Zat-ı İâhiyyesi içinsin. Kâinatın mümtaz ve muhtarı, sevgi kadehinin dolu olan neşesisin. Varlık ağacının meyvesi ve temizlenmiş cevherin şuası Sensin. Latif olan ay Sensin, maarif güneşi Sensin, kıyamet gününde bütün korkanların sığınağı Sensin. Bu âlem ancak Senin için hazırlandı. Muhabbet kadehi mücerret yakınlığın için tasfiye kılındı. Bütün kâinat Senin için yaratıldı. Âlemi meleküt vuslatın için başkalarından muhafaza edldi. Kalk! Ey Habib-i Kibriya, Ey seyyidül Evvelin, İmamüs-sekaleyn! Ey kurratül ayn, kalk ki, ilâhî nimetlerin sofraları Senin için kurulmuş duruyor. Senin yollarından başka bütün yollar tıkalıdır. Mele-i Âlâ Senin gelmenle seviniyor, darda olanlar Senin şerefinle mesrur oluyorlar. Onların hepsi şeref ve ruhaniyetinle nasıl şerefleniyorsa cisminin şerefiyle de öylece şeref ve saadet bulmak istiyor. Yeryüzü, mübarek ayağınla üstüne bastığından dolayı nasıl şeref ve saadet bulduysa sema kubbesi de öylece şeref ve nurlanmak için can atıyor.

Bunun üzerine Resûl-i Ekrem Sallahu aleyhi vesellem Efendimiz: “Ey Cebrail! Beni Rabbım Teala ve tekaddes Hazretleri niçin davet ediyor?” dedi.

Cebrail Aleyhisselam da: “Öyle ki, Allah, Senin geçmiş ve gelecek günahını bağışlayıp üzerindeki nimetini, tamamlayacak ve Seni dosdoğru bir yolda sabit kılacaktır.” (Fetih Suresi Ayet 2) Müjdesiyle cevap verdi. Bu cevaba karşı beşerin efendisi hazreti Muhammed Sallahu aleyhi vesellem Efendimiz: “Ey Ruhul Emin! Şimdi gönlüm mesrur ve hoş edilmiş oldu, İşte ben Rabbım celle ve ala Hazretlerine gidiyorum.” buyurdu.

Hemen Cebrail Aleyhisselam Burak’ın önüne çekti. Nuru Cemâli Mevlâ hazreti Muhammed Sallahu aleyhi vesellem Efendimiz: “Bu nedir?” diye sordu. Cibrîl-i Emin:“Allah âşıklarının biniti ve bütün müştak olanların gemisidir. Bu baban İbrahim Halil’in binitidir ki, bununla Beytullahı ziyaret ederdi.” dedi.

Resûlüllah Sallahu aleyhi vesellem Efendimiz: “Ey Cebrail! Bilmez misin ki, benim binitim şevk ve muhabbet, bu yolda azığım iştiyak ve hasrettir. Delilim de Halîlim olan Rabbim’dir. Ben ancak O’nun delaletiyle O’na vasıl olabilirim. Bana O’ndan başka kimse delil olamaz. Ey Cebrail! Allah’ın ağır muhabbetini, dağların ağırlığında olan marifetini ve yerlerin, göklerin, dağların yüklenmekten aciz oldukları emanetinin sırlarını yüklendiğim halde bu zayıf hayvan beni nasıl yüklenip taşıyabilir? Ey Cebrail! Sen Sidretül Münteha’da hayret içindeyken ve benim seyrangâhımın nihayeti tasavvur olunmayan mekân iken bana delil olmaya ve yol göstermeye nasıl takat getirirsin? Ey Cebrail! Ben neredeyim, sen neredesin? Benim bir vaktim vardır ki, o vakitte Rabbımdan başkası bana yâr olmaz. Ey Cebrail! Ben neredeyim, sen neredesin? Ben daima Rabbımın yanındayım. Bana yedirir içirir. Ey Cebrail! Sevdiğim Allah’ın misli ve naziri olmadığı gibi ben de sizin biriniz gibi değilim. Ey Cebrail! Binitle mesafeler kat olunur, delille cihetler istidlal olunur. Cihetler ise hâdis olan yerlerdir. Sevdiğim Hakk Celle ve Âlâ Hazretleri, cihetlerden münezzeh, hâdisattan berîdir. Yol yürümek veya hareket etmekle Zat-ı İlâhîsine varılmaz. İşaretle hak üzerine istidlal olunmaz. Esrarı maaniye arif ve maksadıma vâkıf olanlar bilirler ki: Cenab-ı Hakk’a Celle Celaluhü hazretleri ( Kâve Kavseyn ) yüce mertebesindeki yakınlığım Ümmühânînin evindeki yakınlığım gibidir.”

Cibril-i Emin! Seyyüdül Mürselin Sallahu aleyhi vesellem Efendimizin heybetinden titredi. “Ey Muhammed! Ben memleketinin hizmetkârı, devletinin perdedarı olmak için gönderildim. Bu burakı, Allâmel Ğuyûb olan Allah’ın emriyle getirdim. Zira padişahların âdetlerindendir ki, kendilerini ziyaret için davet ettikleri sevdiklerini götürmek için en aziz hizmetkârlarını ve en has binitlerini gönderirler. İşte ben de meliklerin âdeti ve sulûk edenlerin adabıyla huzuru saadetine geldim.”

Her kim Cenab-ı Hakk’a adım atarak, yol yürüyerek yaklaşırım zannında bulunursa hata etmiş olur. Cenab-ı Hakk Celle Celaluhü hazretleri örtü ile örtülüdür itikadında bulunan kimse dahi ilâhî ihsanından mahrum olur.

Vaktaki Arap ve Acemin en efdali olarak seçilmiş olan Nebi Sallahu aleyhi vesellem binmek için Buraka yaklaştı. Burak sıçrayıp önünden kaçtı. Cenab-ı Cibril: “Ey Burak, sana ne oldu. Bütün kâinatın kendisine müştak olduğu Resûl-i Kibriya Sallahu aleyhi vesellemin önünden sıçrayıp kaçmaktan utanmıyor musun? Allah’a yemin ederim ki, bu kerim olan Rasûl’den daha şerefli hiç bir saadet sahibi sana binmedi. Yeryüzüne ondan daha faziletli bir bahtiyar inmedi.” diye nida edince şöyle cevap verdi: “Ey Cebrail! Resûlüllah Sallahu aleyhi vesellemin önünden kaçmaklığım tekebbür ve tecebbürden değildir. Lâkin fahru şerefim artmak için ahirette de sırtıma binmesini arzu ediyorum. Eğer Rabbül Âleminin Resûlü bu ricamı kabul buyurduğunu bana vaad ederse, kendisine zelîl ve münkad olurum. Zira ben ayrılıktan korkarım. Ülfet ve vuslattan sonra ayrılık pek acı şeydir.”

Hazreti Peygamber Sallahu aleyhi vesellem Burağın istediği vaadi vererek Rabbını ziyaret için ona bindi. Melâike-i Mukarrabin, altı cihetten Habib-i Kibriya Sallahu aleyhi vesellem’i kuşatmak için yer yüzüne indi. Beşerin Efendisinin nurundan gökteki yıldızlar parıl parıl parlayıp ay ve güneşin nuru ziyadeleşti. Yüce âlem (Mekekût) ilâhî sevgilinin teşrif buyuracağı müjdeleriyle dolup cennet kapıları açıldı. Hûriler, başlarında saadet taçları bulunduğu halde nûranî çadırlarından çıktılar. Balıklar denizlerde tesbihe başladı. Bütün Peygamberler ve Rasüller sayısız faziletlerin sahibinin gelmesi için Mescidi Aksa’da toplandı, kuşlar saadet dallarında tesbih ediyor, rüzgârlar visalin kokusuyla esiyor, sema kapıları açılıyordu. Cebrail Aleyhisselam Sultan-ı Kevneyn Sallahu aleyhi vesellem Efendimizin yanında Burağın geminden, Mikâil Aleyhisselam devletinin üzengisinden tuttukları halde: “Resûl-i Mükerrem, Nebiyy-i Mübeccel ve Muazzam işte bu nuru âzamdır. Mevlâ O’na salat ve selâm etti.” diye nida ediyorlardı. Bu eşsiz seyr arasında Cibril-i Emin, şu müjdeyi veriyordu: “Ya Seyyidel Evvelîne vel Âhirîn, müjdeler olsun ki, gelmekliğinin şerefi için cennetin kapıları açılıp safa bahçesi süslendi. Cemâl perdeleri açıldı. Her tarafa nurlar saçıldı. Bu sevinç ve sururun hepsi Senin onlara gelmenden dolayıdır. Bu gece Senin gecendir, bu devlet Senin devletindir. Ey Allah’ın Rasûlü! Ben yaratıldığım günden beri bu geceyi bekliyordum. Seni her hacetim için saadet vesilesi ittihaz ettim. Sen ehli vesilesin. Zira ben dehşet ve hayret içindeyim, zihnim meşgul, kalbim mahzundur. Halik-i Mutlak Celle Celaluhü hazretleri, beni ezeliyetin ezelinde hayrete düşürdü. Na mütenahî ebediyyet meydanında beni durdurdu. (EVVEL) ilâhi isminin nihayetsiz meydanında döndüm dolaştım. Orada (EVVEL) bulamadım. (ÂHİR) ismi celîlinin nihayetsiz sahasında dolaştım (ÂHİRDE) O’nun (EVVEL) olduğunu anladım. Marifetinin yolunda bir arkadaş aradım. Yolda bana Mikâil Aleyhisselam’a rasgeldi. Şöyle dedi: “Ey Cebrail! Nereye gidiyorsun? Bilmezmisin ki, Zatullahın ma’rifet yolları kapalıdır. O’na gidilebilecek kapı azamet ve celâl ile perdelidir. Zamanlar geçmekle zat-ı ilâhisine varılamaz. O, mahdud olan mekânlarda bulunamaz.” Şöyle dedi: “Ey Mikâil! Hayret ve dehşet içinde olduğun halde seni bu makamda kim durdurdu?” Şöyle cevap verdi: “Beni Zatı Bari Celle Celaluhü hazretleri denizleri ölçmek, yağmur şeklinde diğer beldelere dökmek vazifesiyle meşgul eyledi, dalgaların miktarını ve dalgalardan meydana gelen en küçük kabarcıkların bile adedini bilirsem de Rabbımın hadd-ı Ehadiyyetine ve meded-i ferdaniyetine vakıf değilim.”

Onun üzerine Mikâil Aleyhisselam’a dedim ki: “İsrafil nerededir?” dedi ki: “Mektebi talim ve tertile girdi. Levh-i Mahfuzu safhayı veçhiyle musafaha eyledi. Levh-i Mahfuz’dan değişmesi mümkün olmayan irade-i ezelî ile mahv ve isbatı kabul eden Rabbani iradeyi istinsah ediyor. Sonra yazdığı şeyleri “Bu Azîz-her şeye galip olan, Alîm-her şeyi bilen Allah’ın takdiridir.” (Yasin Suresi Ayet 38) Misalinde öğrenimine yeni başlıyan mahlûkata okuyor. Fakat ilim öğrendiği zamanda muallimi Zülcelâl’den haya ettiğinden başını yukarıya kaldıramıyor. Gözü muallimi Celîl’ine Bakmaktan mahcup ve kalbi fikirden menedilmiştir. Böylece o “SUR” üfürülünceye kadar bu halde bulunacaktır. Öyleyse haydi Arş-ı Azam’a soralım ve ondan hakikati anlayalım ve bize öreteceği ilmi öğrenelim.

Arş-ı Azim bizim azim ve bahsimizi işitince titremeye başlayıp: “Talep ettiğin ilim için lisanını depretme, bundan kalbini haberdar etme. Zira bu isteğin gizli bir şeydir ki kapısı açılmaz. Bir cemâl-i hakikattir ki (sırdır) perdesi kaldırılmaz. Ve bir sualdir ki cevabı verilmez. Ara yerde ben kim oluyorum ki, Rabbımın nerede olduğunu (mekânını) bileyim. Ben iki harften yani (ol) kelimesinin manasından yaratıldım. Vücud ve eserim olmadığı halde daha dün var oldum. Dün vücudu yokken bu gün vücut bulan mahlûk, daima mevrut olan Mabud-u ezelîsini Celle Celaluhü hazretlerini nasıl bilebilir? Yahut mahdud bir had, doğmamış ve doğrulmamış olan Zat-ı Celîli nasıl ihata ve idrak eder? “O Rahman (kudret ve hakimiyyeti ile) arşı istilâ etti.” (Taha Suresi Ayet 2) Ayeti hükmünce Rahmanı mutlak istiva ile beni geçti. Yani ben yokken onun istivası vardı. Ve istilâ ile beni kahrı altına aldı. İstiva olmasaydı ben müstevi olamazdım. İstilâ vuku bulmasaydı hidayet bulamazdım. İzzeti sübhaniyesine yemin ederim ki bende istiva etmiş ise de neyle istiva buyurduğunu bilmiyorum. Ben kendisinin kuluyum. Her kul için niyet ettiği şey meydana gelir. Dur sana hikâyemi haber vereyim ve şikayetimi söyleyeyim: Uluvv-i İzzet-i İlâhiyyesine ve Kuv-ve-i kudret-i Semadaniyyesine yemin ederim ki beni yaratınca Ehadiyetinin denizlerine daldırdı. Bazı kere metâli-i Cemâlinden yüz gösterir. O halde bana taze hayat verir. Bazı kerede kurb-i nahiyesine yaklaştırır, bu tecellîde de beni lütfuna alıştırır. Bazı defa da izzetinin hicabı altında gizlenir, beni vahşete düşürür. Bazı kere de lütfunun münacaatıyla beni sevindirir. Bazı kere de kâse-i vaslını sunup beni sarhoşlandırır. Bu neşve-i feyzin verdiği cesaretle ( erinî ) hitabıyla cemâlinin tecellîsini istedikçe bana lisanı hal ile ( len terânî ) der. O zaman ilâhî heybetinin korkusundan eririm ve azametinin tecellîsinden Musa Aleyhisselam gibi yere kapanırım. Bu aşk sarhoşluğundan ayıldığım zaman şevk ve muhabbet ateşiyle yanmak derecesine gelirim. Bana gayip âleminden şöyle nida olundu ki: “Ey âşık, tecellîsini istediğin nur bir cemâldir ki bir örtü ve kibriyamız altında muhafaza eyledik. Bir hasendir ki biz onu gizledik. Bir hazinedir ki biz onu gizli kıldık. Onun tecellîyatına ancak bizim terbiye ettiğimiz Habib-i Kerim Sallahu aleyhi vesellem, ve seçerek hazinemizde sakladığımız yetim takat getirebilir. Binaenaleyh“Her türlü noksanlıktan münezzeh olan o Allah’tır ki, kulunu gece Mescid-i Haram’dan o etrafını mübarek kıldığımız Mescid-i Aksa’ya kadar götürdü.” (İsra Suresi Ayet 1) Ayeti celîlesini işittiğinde himmetinin eteğine yaklaşmak ve İzzet-i Sübhaniyemize uruç edeceği yol üzerinde bekle. Umulur ki sen Cemâlimizi müşahede edecek zatı görürsün. Ve bizden başka birine bakmayan Habîbim Sallahu aleyhi vesellem’in müşahedesine nail olasın.”

Cibrîl-i Emin Aleyhisselam lisan-ı Arşdan beyan eylediği kıssayı tamamladıktan sonra: “Ya Seyyidel Evvelîne vel Âhirîn! Arş-ı Âzam sana bu derece âşık ve müştak iken Cebrail Aleyhisselam huzuru saadetinde nasıl hizmetkârlık yapmasın?”

Rasûlüllah Sallahu aleyhi vesellem Efendimiz birinci binit olan Buraka bindikleri halde Beyt-i Mukaddese vardı. İki rekât namaz kılmak için mihraba geçip, orada toplanan Rasüllerin ruhlarına imam oldu.

Bu eşsiz halden sonra Cibrîl-i Emin Aleyhisselam ikinci biniti takdim eyledi ki, dünya semasına olan miracı nuranî idi. Sonra yedinci semaya kadar uruç için üçüncü biniti takdim etti ki oda meleklerin kanadıydı. Oradan da Sidretül Müntaha’ya yükselmeleri için Cibrîl-i Emîn Aleyhisselam kendi kanadını arzetti.

İlâhî nuru mübin olan hazreti Muhammed Sallahu aleyhi vesellem Efendimiz Sidretül Münteha’ya ulaşınca Cebrail Aleyhisselam orada durdu. Resûl-i Kibriya Sallahu aleyhi vesellem Efendimiz: “Ey Cebrail, bu gece biz sizin misafiriniziz. Ziyafet veren kimseye misafirinden ayrılmak yakışır mı?” buyurdu. Cebrail Aleyhiselam : “Ey Allah’ın Rasûlü, Sen kerim olan misafir, kadim olan davetlisin. Sen yürüdüğün vakit nur hicaplarını yarar ileri geçersin. Ben buradan bir parmak miktarı ileri gidecek olursam ilâhî esrarın nuruna ve Tecellîyi Sübhanî’ye takat getiremeyerek yanarım.” dedikten sonra Hazreti Peygamber Sallahu aleyhi vesellem’i nur içine öyle bir daldırdı ki, nurdan yetmiş perde birden yanarak zahir oldu. Bundan sonra Cebrail Aleyhisselam beşinci biniti takdim etti ki, o da yeşil nurdan olan Refref idi. Rasûlüllah Sallahu aleyhi vesellem Arşa ulaşıncaya kadar ona bindi. Arş-ı Âlâ Resûl-i Kibriya Sallahu aleyhi vesellemin eteğinden tuttu ve lisanı hal ile: “Ya Seyyidel Evvelîne vel Âhirîn! Bu geceni tekrar tekrar tebrik ederim. Müştakın olan Hakk Celle celaluhü hazrteleri bazı kere Seni şefkat Refrefine bindirip dolaştırır. Bazı kere de Sana Ehadiyyetinin Celâlini gösterir ve bazen de Samadaniyyetinin Cemâliyle tecellî buyurur. Ben ise Halikımın Cemâl ve Kemâli için iştiyak içindeyim. Nerede bulup göreceğim hususunda hayretteyim. Barigâh-ı İzzetine hangi cihetten gideceğimi bilemem. Beni mahlûkatı ilâhiyyesinin en büyüğü olarak yarattı. Hâlbuki heybeti İlâhiyyesinden en çok korkan havf-i haşyet-i Celâlinden en ziyade titreyen benim. O gün ki beni yarattı; Celâlinin azametinden titredim. Hilkatimin üzerine ( Lâ ilâhe İllallah ) Tevhidini yazınca ilâhî saltanatının heybet ve kemâlinden daha ziyade titredim. Onun yanı başına ( Muhammedün Rasûlüllah ) kelimesini yazdı. Izdırabım sükun buldu. İsmi Celîlin hakikatte sırrıma surur vesilesi oldu. Kalbime itminan verdi, bu surur ve itminan, ismi şerifin üzerime yazılınca bu bereket vuku buldu, ya hüsnü nazarın üzerime vaki olunca ne saadetler meydana gelecektir?

Ey Muhammed! Sen bütün âlemlere gönderilmiş bir peygamberi ekmelsin. Senden isterim ki, bu yüce nimetten bana da bir hisse kılasın. Yalan söyleyenlerin bana nisbet ettikleri ehli gururun aleyhimde söyledikleri şeyden beratıma şehadet edesin. Zira bir çok halk, hakkımda hatada bulunup bana zulm ettiler ve haktan ayrılıp dalâlete düştüler. Şöyle zannettiler: Hattı ve sonu olmayan zatı ben sığıştırmışım, keyfiyyetten münezzeh olan Haliki Sübhanî’yi ihata etmişim ve heyetden mukaddes olan Rabbı ben yüklenmişim. Ey Muhammed! Zatı Celîli için hat bulunmayan ve yüce sıfatları sayılamayan Allah Celle Celaluhü hazretleri nasıl bana muhtaç olur? Nasıl bana yüklenebilir? Ey Muhammed! O’nun ismi celîli Rahman, sıfatı Rahîm, olunca sıfatı zatına, zatı, İlâhî sıfatlarına bitişince bana nasıl bitişir? Benden nasıl ayrılır? Ne ben O’ndanım, ne O bendendir. Fakat ben ilâhî izzetinin yüceliğine, kuvvet ve kudreti sübhaniyesine yemin ederim ki, bitişmek suretiyle O’na yakın olmadığım gibi ayrı düşmek suretiyle de O’ndan uzak değilim. Beni ilâhî fazl ve minnetiyle yarattı. Dilerse beni Rabbani adaletiyle mahveder. Ben O’nun eşsiz hikmetinin sanatı, kudretinin mahmulüyüm. Amilin ma’mul, hamilin mahmul olması nasıl sahih olur? Cenab-ı Hakk Celle Celaluhü hazretleri şöyle buyurur: “Hakkında bilgi sahibi olmadığın bîr şeyin ardınca gitme, çünkü kulak, göz ve kalb, bunların hepsi ondan sorumludur.”(İsra Suresi Ayet 36)”

Onun üzerine Resûl-i Ekrem Sallahu aleyhi vesellem Efendimiz lisanı hal ile ona şöyle nida etti: “Ey Arş kendine gel, seni dinlemeye vaktim yok. Saffetimi bulandırma, yalnızlığımı ihlâl etme. Bu vakıtta sana cevap vermeye, ne de sözlerini işitmeye vüsatim var.”

Ondan sonra hazreti Muhammed Sallahu aleyhi vesellem Efendimiz: “(Hazreti Peygamber Gördüğü ahvali tam gördü de) göz ne kaydı, ne de aştı.” (Necm Suresi Ayet 17) ayeti hükmünce hakikat gözünün bakışıyla tekrar dönüp Arşa bakmadı. Kendisine vahy buyrulan ilâhî sırlardan bir harf bile söylemedi.

Mevlâ’nın rahmet vasıtası olan Efendimizin bütün semavatı dolaşmasına ilâhî bir izin verildi. Semavat sakinleri Feyzin Cemâlinin eserlerini görmesi için Rabbısı O’nu, onların gözlerine arzetti. Risalet Cemâlinin alnı bütün kâinat üzerine nurlar saçtı. Cenab-ı Âlâ Rasûlünü ezelî tecellîsi ve ilâhî hitabıyla yüceltip “Kuluna Kur’an’ı indirdi.” (Kehf Suresi Ayet 1)İzzetiyle süsledi. Gelmesiyle Melekût-u Ala’da nurlar kat kat oldu. Nuranî varlıkların gözleri, güzelliğinin şuasından ve Âlem-i Bâlâdaki meleklerin gözleri alnındaki nurun parlamasından kamaştı. “Ey ulvî ve süfli âlemin sakinleri! Hayrül Asfiyanın ziyasından, feyzinin nurundan iktibas edin. Işık saçan bir güneş olduğu halde müjdeleyici ve kurtarıcı sıfatlarıyla gönderilmiş olan nebilerin imamından rahmet iltimas edin. Zira hepiniz o nebilerin imamının himayesi altındasınız.” mealinde gizli bir nida her tarafı kapladı.

Arz güneşinin zuhuru için sema güneşi örtüldü. Nur saçan inci gibi yıldızlar Yesribin (Medine’nin) güzel çiçeğinin doğuşundan dolayı gizlendi. Mekke’nin şihabı parlayınca semanın şihabı söndü. Hâsılı bütün nurlar ve nurların şuası Ahmed-i Muhtar Sallahu aleyhi vesellem’de toplandı. Köşe ve bucakta oturan şerefli, mukaddes ibadethanelerin ruhbanları şerefli makamın sahibinin cemâlini temaşaya çıktı. O’na denildiki: “Ey yüce makamın sahibi! Senin Turun İsra gecesidir. Hazreti Musanın Aleyhisselam matlubu olan Cemâl Senin ayini istidadında güzel görünme oldu. Sen, Nebiler divanının yazılan son harfisin. Sen, yazılmış olan “Bu peygamberlerin bir kısmını, kendilerine verilen özelliklerle diğerlerinden üstün kıldık.” (Bakara Suresi Ayet 253)Satırının en büyüğüsün. Senin sevgin ufku âlâda süslendi.“And olsun ki, Rabbinin en büyük alâmetlerinden bir kısmını gördü.” (Necm Suresi Ayet 18) İlâhî hitabında eşsiz şerefinin cevherinden vücudunun alnına bir saadet tacı yapıldi ki, onun misli asla bir kalıba dökülmedi. Nebilerden her biri kadrinin celâleti ve büyüklüğüyle beraber “Her türlü noksanlıktan münezzeh olan o Allah’tır ki, kulunu gece Mescid-i Haram’dan o etrafını mübarek kıldığımız Mescid-i Aksa’ya kadar götürdü.” (İsra Suresi Ayet 1) Şerefine nail olmadı. Kabe Kavseyn mertebesini bulmadı. Onlardan birine ( Esselamu aleyke eyyühennebiyyü ) denilmedi.

Hicabı ( Ev ednâ ) (Necm Suresi Ayet 9) katında hepsi sona kalarak ( Denâ fetedellâ ) (Necm Suresi Ayet 8) öne geçti, ( Legad raâ ) (Necm Suresi Ayet 18) libası içinde ekvanın güzelliği ona açılmışken iştigal gözüyle onlara iltifat bile etmedi. “Fakat Gözlerini uzatıp rağbete bakma.” (Hicr Suresi Ayet 88) edebiyle edeplendirdi. Bu mukaddes vadi Musa Aleyhisselam nerede, bu Ruhül Kudüs İsa Aleyhisselam nerede, bu şarab Eyyüb Aleyhisselam nerede. Bu âlî şerefin güzel kokusundan bir defa koklamaya talip, bu kemâl bahçesinin yayılmış güzel kokusundan bir defa koklamaya razı oldukları halde seyahat eden ukul kayıplar meydanında nice seferler yaptılar ve fikirler o yüce bahçeye doğru ne kadar uçtular, lâkin aradıklarını bulmaya yol bulamadılar.

İrfan ve Kemâl ehli itiraf lisanıyla şöyle nida ettiler: “Ey peygamberlerin sonuncusu ve nebîlerin en kerîm olanı. Sen vücud cesedinin ruhusun. Sen kâinat bahçesinin gülüsün. Sen dünya ve ahîret hayatının pınarı, feyz ve necat sermayesisin. Vahyin tamamı Senin için dizildi. Pak olan ruhuna kıdem lütfunun şefkat rüzgârları esti. Senin güzel övülüşünün kokuları Melekütü Âlâya cemâlin saçılan kokuları oluyor. Elinde tuttuğun “İleride Rabbın sana verecek de hoşnud olacaksın.” (Zuha Suresi Ayet 5) Livayı saadeti Senin içindir. Şeriat lambası ilminin nurundan ışık alır. Hikmet lambaları kelamının şualarıyla parlar.”

Enbiya-i İzam İmam-ı Mürselîn Sallahu aleyhi vesellem Efendimizin hikmet yerindeki şehadette dahi kendilerine tekaddüm ve faziletli olduğunu ima, kudsi şanının celâlet eserlerini yücelterek arkasında saf oldu. Münadi-i kadr, onlara tazim ile şöyle nida etti: “Ey ibadet ve zahit ashabı! Ey keramet ve saadet erbabı! Ey şeriat ve tarikat youyla mahlûkata hüccet ehli! Bu, semavatın fevkini ve cennet rnakamlarının en şereflisini süsleyen aydır. Bu, Hüda nurunun güneşidir. Bu, Enbiya tacının zirvesidir. Güzelliğinin nurundan basiret gözlerini tenvir, hidayetinin ışığıyla gözlerinizden perdeleri kaldırarak görün ki, risalet incisinin gerdanlığ o dürri yetim ile şeref ve kıymet ve ilâhî vahyin etbisesi onunla zinet buldu. Nail olduğu saadete hiç bir kimse nail olmadı.”

Bu hakikati öğretici nida üzerine, Enbiya cemiyetinin tevhidini süsleyen gizli itiraf lisanlarıyla: “Biz melekler topluluğundan, herkes için belli bir makam vardır.”(Saffat Suresi Ayet 164) hakikatini söylediler. Ondan sonra te’yidi ilâhîden altıncı binek Nebi Sallahu aleyhi vesellem‘in önüne getirildi. Peygamberimiz Sallahu aleyhi vesellem şöyle buyurdu: “Ey Muhammed “İşte sen ve Rabbın” nidasını işitince ne diyeceğimi bilemiyerek hayret içerisinde kalakaldım. Kardan soğuk, baldan tatlı hayat veren bir damla dudaklarım üzerine damladı. O feyz hakikatının damlasıyla bütün enbiya ve mürselinin en fazla bileni ben oldum.

Onun üzerine lisanımdan “Allah için mübarek tahiyyeler ve güzel salavatlar” cereyan etti.

( Esselâmü aleyke eyyühennebiyyü ve Rahmetullâhi ve Berakâtüh ) Kudsî cevabıyla ilâhî iltifatlara mazhar oldum. Bana tahsis buyrulan selâm ve rahmeti sübhânîden ihvanım olan bütün enbiya ve mürselini, bütün iman eden müslümanları hissedar etmek için: ( Esselâmü aleynâ ve ‘alâ ‘ibadillâhis Sâlihîn ) dedim.

Melâike-i Kiram ( Neşhedü en Lâ ilâhe illallâh) Şehadet kelimesiyle lisanı süsleyince, Hak Celle ve Alâ: “Meleklerim doğru söylediler. Allah Celle Celaluhü hazretleri benim, benden gayrı ilah yoktur.” Buyurdu. Yine melaike-i Kiram ( eşhedü enne Muhammeden Rasûlüllah ) Deyince Cenab-ı Hakk “Meleklerim doğru söylediler. Muhammed Sallahu aleyhi vesellem benim kulum ve rasûlümdür.” buyurdu.

Cenab-ı Aliyyil Âlâ’dan gaybî bir nida ve hitap geldi ki: “Ey Muhammed! Bana naz ve niyaz arzederek, ne istersen dile. Ey Muhammed! Sen söyle ben işitirim, ben söylerim Sen dinlersin.” Bu ilâhi müsadeye dayanarak Nebiyy-i Zişan Sallahu aleyhi vesellem Efendimiz Melekûtu Âlâya yaklaşmak ve Cenab-ı Mevlâ’ya komşu olmak istedi. Bu talep üzerine “Ey yanımda mahlûkatın en şereflisi olan Habibim! Sen bana dönmek istersen kullarımı bana kim davet edecektir.” Manasında Rabbani bir hitap vuku bulunca Habib-i Rahman Sallahu aleyhi vesellem Efendimiz: “Ey Rabbim (CC)! Sen onları davete mutlak kadirsin. Bana ihtiyacın yoktur. Zaten ben Sensiz onları davet etmeye muktedir değilim.” deyince şöyle bir ilâhî hitap sadır oldu ki: “Ey Habibim! Nebiyy-i Zişanım, Doğru söyledin, lakin ilâhî ezelimde diğer nebîler üzerine fazilet ve üstünüğün zahir omak için Senden sonra nebî gelmeyecektir. Şu kadar ki bu makam her bir vakitte ki namazda Senin içindir. Vakit geldiğinde namaz için kalktığında bu makamı görürsün. Bu yüce makamdan ürnmetini de nasibdar ettim.

Bir kul kerim olan Rabbının münacatından lezzet bulur, itaat ve ibadet-i İlâhîyesine devam eder, Rabbânî rızasını tahsile gayret eder ve Hakk’tan korku ve haşyetinden dolayı günahları için ağlarsa o kul bahtiyardır.”

Vahiy mektebinin edîbî olan Hazreti Peygamber Sallahu aleyhi vesellem Efendimiz bu ilâhî iltifat ve hitaptan sonra şöyle arzı niyaz ettiğini beyan eder: “Ey Rabbim! bu gecede babam Abdullah’ı annem Amine’yi yanı ehli aşiretimi iltizam etmiyorum. Fakat ümmetimden âsi olanları lütuf ve rahmetine mazhar, azabından emniyet ve selâmete nailiyet buyurmaklığını istiyorum” Şöyle bir ilâhî hitap varit oldu ki: “Ey Muhammed ! Bu can vücutta olduğu müddetçe tevbe kapısı açıktır.” “Ey Rabbim! Ümmetimin geniş olan rahmanî rahmetinden daha ziyade nasipdar olmasını isterim.” Nida olundu ki: “Ey Muhammed! Saadetle müjdele! Eğer nübüvvet derecesiyle benim yanımda izzetin pek yüksek olmasaydı, seni Melekût Âlemine mi’rac ve azametimin sırlarına vakıf eylediğim gibi ümmetini de bu şerefe mazhar eylerdim. Bununla beraber tazarru ve niyaz mihrabına karşı durup ihsan ve ihlâsın kemâlıyla namaz kıldıkları zaman rükû ve secdelerini onlara manevi rni’rac kıldım.” Bu ilâhi lütuf üzerine tekrar münacaat ettim ki: “Ey Rabbim! Ümmetim için daha fazlasını isterim.” Şöyle bir nidayı ilâhî geldi: “Ey Muhammed! Saadetle müjde ver. Ümmetinden her kim daima oruç tutar, fukaraya yedirir, aşikâre selâm verir, insanlar uykuda oldukları zaman kendisi namaz kılarsa selâmetle Cennete girerler.” “Ey Rabbim! Ümmetim hakkında daha ziyade lütuf ve ihsan isterim.” Bana şöyle nida olundu: “Ey Muhammed! Saadetle müjdele! Her kim Ramazan-ı Şerif ayında oruç tutar ve Şevval-i Şerif’te de altı gün oruç tutarsa, bütün seneyi oruçlu geçirmiş olur.” “Ey Erhamerrahimîn! Daha fazlasını isterim.” Bir müjde nidası aldım ki: “Ey Muhammed! Saadetle müjdele! Ümmetinden yatsı ve sabah namazlarını cemaatle kılan kimseyi Siddıklar zümresine sokar, işaretle bile olsun iadeyi selam eden kimseyi müslümanlardan yazarım.” “Ey Âlemlerin Rabbi! Bütün ümmetim için daha ziyade ihsan beklerim.” “Onların hepsini rahmeti ilâhiyyemden nasibdar kıldım. Ey âli Himmet! Bu ümmet hakkında şefkat ve merhametin ne kadar çoktur? Öyleyse onların ümitlerine lezzet verecek olan “Ey nefislerine karşı haddi aşmış kullarım! Allah’ın rahmetinden ümidi kesmeyiniz; çünkü Allah bütün günahları mağfiret buyurur. Şüphesiz ki O, çok bağışlayıcıdır, çok merhametlidir.”(Zümer Suresi Ayet 53) İlâhî müjdesini kulaklarına oku. Bundan başka yevmi kıyametten sonra da şefaat Senindir.”

İbn-i Abbas Radıyallahu anh buyururlar ki: “Enbiyayı İzamdan yalnız iki Nebiyyi Zîşana halveti mutlak hâsıl oldu. Birisi Yunus Aleyhisselam’dır ki balığın karnında, diğeri Muhammed Mustafa Sallahu aleyhi vesellem Efendimizdir ki, Melekût Âleminde bu saadete nail oldu.”

Bu iki miracı şerifin sebebine gefince: Bazı kâfirler dediler ki, Ulvî âlem, Allah-ü Teala Hazretleri’nin yer yüzü ve denizler başkasınındır. Cenab-ı Hakk Celle Celaluhü hazretleri onları yalanlamak için Yunus Aleyhisselam’ın rniracının denizde suyun ortasında, Muhammed Sallahu aleyhi vesellem Efendimizin miracının ise Ulvî Âlemlerin üstünde olmasını irade buyurdu.

Yunus Aleyhisselam Miracı hakkında ki hadisenin özeti şudur: Yunus Aleyhisselam ümmetine dargın, eziyetlerine tahammül edemediği halde onlara şefkat etmekten saparak içlerinden çıkıp gitti. Cenab-ı Hakk Celle Celaluhü hazretleri ona geniş olan arazîyi darlaştırıp ilâhî takdirin şevkiyle denizin kenarına geldi. Yolcularını alıp kalkmak üzere bulunan bir gemiye bindi. Halinde parlayan nur ve vakar sebebiyle gemi halkı pek ziyade hürmet gösterdi. Deniz dalgalanarak gemi batmaya başladı. Gece karanlığı basıp herkes can telâşında olduğu halde: “Ey gemi hal kıl sizin içinizde bir âsi kul vardır. Onu bana atın. Yoksa hepinizi yutacağım” diye deniz onlara nida etti. Yunus Aleyhisselam bulunduğu yerden sıçrayıp “İstenilen benim.” dedi. Gemi halkı ise “Hayır vallahi aramızda kürra çekilmedikçe sözünü doğrulamayız” diyerek kurra attıklarında Hz. Yunus Aleyhissela’a isabet etmesiyle “Ben size demedim mi idi?” Sözüyle hemen mübarek vücudunu denize attı. Derhal onu bir balık yuttu. Bu balık Yunus Aleyhisselam’a eziyet vermemek için ve her türlü kötülükten muhafaza etmek şartıyla denizin dibine indirmeye Hakk tarafından memur oldu.

Hazreti Yunus Aleyhisselam’ın gizli olduğu yer, kendisinden başkasının ayak basmadığı yerdi. Kendisine şöyle nida olundu: “Ey Yunus! Sen Azimüşşanla denizin dibinde öyfe bir halvet edeceksin ki bu saadete senden başka kimse nail olmamıştır.” Yunus Aleyhisselam da: “Ey izzet Sahibi! Beni denizin dibine kim indirecektir?” Sorusuna: “Oraya Kudreti İlâhiyyemle balık ulaştıracaktır.” Diye ilâhî bir hitap geldi.

Seyyidül rnükerrem, Nebiyy-i Muazzam Sallahu aleyhi vesellem Efendimizin halveti ise yedi kat göklerin üzeri ve miraca götürme vasıtası da Burak ve Refref idi.

Bununla beraber ne denizin altına inen Yunus Aleyhisselam’dan Hakk Celle Celaluhü hazretleri daha uzak oldu, ne de Arş-ı Âlâ’ya yükselen Habib-i Hüdâ Sallahu aleyhi vesellem daha yakınlık buldu. Belki Hakk Celle ve Ala hazretleri bu iki halvetle her iki nebiyyi zişana şah damarından daha yakın oldu.

Yunus Aleyhisselam ilâhî kudretin eşsizliğini görmek için denize ve âlemler için rahmet olan Efendimiz ise Cenab-ı Hakk’ın eşsiz ayet ve Melekütunu, izzetinin acâibini temâşâ için Arş-ı Alaya yükseltildi.

( Sümme denâ fetedellâ ) “Sonra yaklaştı da sarktı.” (Necm Suresi Ayet 8) Ayeti kerimesinin tefsirinde tahkik ulemâsı dediler ki: “Muhammed Mustafa Sallahu aleyhi vesellem Efendimizin Rabbına yakınlığı rahmet ve letaifin yakınlığı idi. Bu yakınlık, mesafeyle vasf olunamaz. Aradan aralık gitmiş, keyfiyet mahv ve izmihlal olmuş, Mekân ve zamandan eser kalmamışken ( Kâbe Kavseyni ev ednâ ) “Böylece Peygambere olan mesafesi ikiyay aralığı kadar, yahut daha az oldu.” (Necm Suresi Ayet 9) mertebesi oldu.

O Habib-i Kibriya Sallahu aleyhi vesellem, mekân, zaman ve ekvan olmadığı halde Rabbı Kerimini buldu. O’nun tarafından: “Ey Muhammed! Bana yaklaş.” Nidasına mazhar olunca hüdâ Cemâlinin nuru Efendimiz: “Ey Rabbim! Taraf yok olmuş, iki ayağımı nereye basayım?” Deyince “Bir ayağını diğerinin üzerine koy, ta ki mahlukatın hepsi benim zaman ve mekân, evan ve ekvan, gece ve gündüzden, hudud ve aktardan, hat ve miktardan münezzeh olduğumu bilsinler. Ey Muhammed! Ben Senin için celâl perdemi kaldıracağım. Vuslat kapımı açacağım. En güzel hitabımı işittireceğim. Muhabbetimin şarabıyla Seni kandıracağım. Evliya-i Kiram için hazırladığım ilâhi nimet ve lütuflarımı görmekliğin için Cenneti, düşmanlar için hazırladığım azabımı müşahede etmekliğin için narımı göstereceğim. Ondan sonra kemâl ve izzetimde benzer ve misilden, müsavi ve denklikten, eş ve vezirden, vuslat ve ayrılıktan münezzeh olduğumu görüp bilmekliğin için celâlimi gösterip Cemâlin perdesini Sana açacağım. İşte ben ey Habibim, Sana ezelî vahdetimin kapısını, Cemâl ve vuslatımın örtüsünü Senin için açtım. Büyük olan azametim de onun için tecellî etti.”

Kemâlinin sultanı ve Celâline layık olan şeyle kerim zatını O’na müşahede ettirdi. O da Rabbi Zülcelâlini ortak ve benzerden münezzeh, hacetler için bütün mahlukattan, ayıp ve noksanlıklardan pak ve mukaddes, aile ve çocuk edinmekten müstağni olarak ne bir şeyde, ne bir şeyle, ne bir şey üzerine kâim, ne bir şeye bişitik, ne bir şeyden ayrı, ne sûret ne cisim, ne araz, ne cevher, ne yer tutan, ne mükayyit, ne benzeyen, ne misli olan, hasılı “O’nun misli gibi hiç bir şey yoktur.” (Şura Suresi Ayet 11) olduğu halde baş ve kalp gözüyle Rabbısını gördü.

İşte bu açık tecellî ve vuslattan sonra “Cebrail vahyetti, Allah’ın kuluna vahy ettiğini!” (Necm Suresi Ayet 10)İlâhî beyanı üzere Efendimiz Sallahu aleyhi vesellem harf ve sessiz Hüdanın kelâmını işitip, farz olan şeyleri eda ederek gecenin karanlığında yatağına döndü.